مدارگرد شناسایی ماه به یک شهاب سنگ برخورد کرد و زنده ماند

این مدارگرد شناسایی ماه LRO) ) در ژوئن سال 2008 برای مطالعه ی ماه پرتاب شد.این مدار گرد از دو دوربین با زویه دید کم NACs و یک دوربین با زاویه ی دید گسترده Wide ساخته شده بود تا بتواند عکس هایی با کیفیت بالا از سطح ماه ثبت کند.

در حالی که این دوربین های پیشرفته به طور معمول تصاویر زیبا و واضحی را ارسال می کردند، دانشمندان در 13اکتبر سال 2014 از دیدن تصویر بی کیفیت و "شتابزده" ای که این مدارگرد ارسال کرد شگفت زده شدند.

مارک رابینسون، پروفسور و مدیر تحقیقات LRO گفت که  کیفیت پایین عکس نشان میدهد که احتمالا در نتیجه ی یک برخورد شدید و مختصر با NAC (دوربین با زاویه دید باریک) سمت چپ اتفاق افتاده است. تیم فهرستی از احتمالاتی که میتوانست باعث این اتفاق شود را تهیه کردند اما هیچ مشکلی در خود فضاپیما وجود نداشت و رابینسون اشاره کرد که چنین مواردی می بایست به دوربین سمت راست هم آسیب وارد می کرد.

رابینسون در کنفرانس مطبوعاتی گفت: تنها توضیح منطقی برای این رویداد این است که یک شهاب سنگ به دوربین برخورد کرده باشد.

برای اثبات این نظریه، تیم LRO از یک مدل کامپیوتری که در طی فرایند تکامل مدارگرد ساخته شده بود استفاده کرد. این مدل شامل یک میز لرزشی بود که برای شبیه سازی پرتاب استفاده می شد .دوربین ها برای اثبات استحکام و پایداری خود این تدست را پشت سر می گذاشتند.

آنها از روی تصویر دریافتی نقص های ایجاد شده را باز سازی کردندو دریافتند که NAC سمت چپ به شهاب سنگی 0.8 میلیمتری با چگالی 2.7گرم بر سانتی متر مکعب برخورد کرده که با سرعتی حدود 7کیلومتر بر ثانیه حرکت میکرد.

رابینسون گفت:" شهاب سنگ از یک فشنگ هم سریع تر بود در این مورد، NAC به فشنگ جای خالی نداد ولی از این شلیک جان سالم بدر برد!"

نه تنها نجات پیدا کردن از چنین برخوردی برای یک دستگاه نادر و کمیاب است بلکه بر اساس گفته های رابینسون،عجیب تر این است که دوربین از این رویداد عکسبرداری کرده است.خوشبختانه شهاب سنگ آسیبی جدی به دستگاه وارد نکرد.

جان کیلر،دانشمند پروژه ی LRO از مرکز پرواز Goddard ناسا گفت:"از آنجایی که این برخورد هیچ مشکل تکنیکی ای برای سلامت و امنیت دستگاه ایجاد نکرد،تیم تحقیقات در حال حاضر از آن به عنوان یک نمونه ی اسرارآمیز از کاربرد داده های مهندسی در موقعیت های پیش بینی نشده یاد می کند.تا با استفاده از این داده ها بتوان در یافت که در فاصله ی  380000 کیلومتری از سطح زمین چه اتفاقی برای فضاپیما ها رخ میدهد."