سیاره ی مشتری، ستاره ی ناکام

این سیاره از سیارات گازی منظومه ی شمسی و بزرگترین سیاره ی این منظومه می باشد. گاهی دانشمند به این سیاره لقب "ستاره ای که به ثمر نرسید" را می دهند. اگر مشتری فقط 80 یا 90 برابر جرم کنونی خود را داشت، دما و فشار در مرکز آن به قدری بالا بود که همجوشی هسته ای در آن آغاز می شد.
مشتری قطری حدود 143هزار کیلومتر دارد. این غول گازی با سرعت سرسام آوری به دور خود می چرخد به طوری که تنها در 9 ساعت و 55 دقیقه و 30 ثانیه یک دور کامل می چرخد. این چرخش سریع، استوای مشتری باعث شده است مشتری از سمت استوا کشیده تر باشد نسبت به سمت قطب. در واقع باعث پخی مشتری شده است و همچنین ایجاد نوارهای ابری در مشتری شده است.


[color=009900]چشم مشتری[/color]

اگر با تلسکوپ به مشتری نگاهی انداخته باشید و خوش شانس بوده باشید حتمن لکه ی قرمز بزرگ مشتری یا به اصطلاح چشم مشتری را دیده اید. این لکه ی بزرگ که نشان دهنده ی طوفانی عظیمی در مشتری ست، که حداقل 120 سال در جو مشتری حاکم است. این طوفان عظیم به بزرگی سیاره ی زمین است و گاهی از کمربند جنوبی استوایی مشتری بزرگتر می شود. این لکه دائم در حال تغییر رنگ است به طوری که گاهی تیره تر و گاهی روشن تر می شود.


[color=66FF00]قمرهای مشتری[/color]

تا کنون مشتری بیش از 60 قمر نامگذاری شده دارد. از معروف ترین این قمرها، چهار قمر: یو، اروپا، گانیمد و کالیستو هستند. این قمر ها به قمرهای گالیله ای مشهورند، زیرا نخستین بار که گالیله تلسکوپ خود را به سمت مشتری گرفت توانست این چهار قمر را مشاهده کند. قمر اروپا از نظر وجود حیات برای دانشمندان بسیار مهم است.


[color=66FFFF]بزرگترین میدان مغناطیسی در منظومه شمسی[/color]

از بین تمام ویژگی های عجیب و بزرگ مشتری که در اینجا بیان شده است یا بیان نشده است، هیچکدام به بزرگی و جذابی میدان مغناطیسی( ماگنسفر) این سیاره نیست. همان طور که می دانید این میدان مغناطیسی با چشم قابل رویت نیست اما اگر با چشم قابل رویت بود در هنگام شب در آسمان زمین بزرگتر از ماه می نمود این در حالی ست که فاصله ی ما سیاره ی مشتری 5 با ما برابر فاصله ی ما تا خورشید می باشد( حدود 778330000 کیلومتر فاصله از زمین).این میدان مغناطیسی از مدار زحل نیز می گذرد و تا 10 میلیون آمپر برق ایجاد می کند.
اگر این میدان مغناطیسی وجود نداشت به احتمال زیاد حیاتی در زمین صورت نمی گرفت زیرا زمین هر روزه دچار برخورد های مهیب سیارک ها یا شهاب سنگ ها می شد و یا مورد تهاجم باد های خورشیدی قرار می گرفت. وجود این میدان مغناطیسی بزرگ باعث شده است مشتری بیشتر اجرام سرگردان منظومه ی شمسی را تحت تاثیر قرار دهد و آن را به بیرون از منظومه پرتاب کند.
درست است که این میدان را نمی توان با چشم دید اما می توان صدای آن را شنید. اگر در محیط بازی مانند خارج شهرها و در بیابان ها قرار داشته باشید و رادیو خود را روی موج AM تنظیم کنید، شاید بتوانید صدای این میدان را که مانند هیس هیس می باشد را بشنوید.