ملاقات آلیس در سرزمین عجایب با انیشتین

یک صد سال قبل آلبرت انیشتین یکی از مهم ترین دستاورد های علمی قرن گذشته را منتشر کرد، نسبیت عام. یکی از نتایج نسبیت عام انیشتین این است که ماده فضا-زمان را منحرف می کند، به این ترتیب اجرام بسیار سنگین مسیر نور را منحرف می کنند و اجرام پشت آنها دیده می شود. اولین موفقیت این نظریه در خورشید گرفتگی سال 1919 دیده شد، زمانی که ستاره های پشت خورشید را رصد شد.

ستاره شناسان مثال های زیادی از این پدیده که عدسی گرانشی نام گرفته است رصد کردند. [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=179]عدسی های گرانشی[/url] این فرصت را بوجود آورده است تا کهکشان های دوردست که غیر قابل رصد هستند را ببینیم.

آخرین تصویر از نتیجه نظریه صد ساله انیشتین در گروهش از کهکشان ها دیده شدند که به عنوان گربه خندان شناخته می شوند. در این تصویر نور کهکشان های دوردست توسط جرم زیاد که بیشتر از ماده تاریک است، خم شده.

کهکشان های دور دست به شکل چشم های بزرگ و یک بینی کهکشانی دیده می شوند. در این چهره خم شده چهار کهکشان دور دست به خوبی دیده می شوند. این کهکشان های دوردست به صورت کمان عدسی گرانشی در تصویر نور مریی تلسکوپ فضایی هابل دیده شده است.

هر چشم در این تصویر کهکشان هایی از گروه کهکشانی ما هستند. این دو گروه در حال مسابقه دادن با هم با سرعت 300000 مایل بر ساعت (480000 کیلومتر بر ساعت) هستند. اطلاعات رصد خانه پرتو ایکس چاندرا که با رنگ بنفش دیده می شوند، گاز داغی با دمای میلیون ها درجه در بین کهکشان ها نشان می دهد که به معنی برخورد های بین کهکشانی است. همچنین از رصد ها در سمت چپ عدسی گرانشی سیاهچاله ای را نشان می دهد که در حال تغذیه در مرکز کهکشان است.

منبع: [url=http://astronomy.com/news/2015/11/where-alice-in-wonderland-meets-albert-einstein]NASA[/url]