مشتری_ این منظومه شمسی به اندازه کافی برای هردویمان جا ندارد

این اتفاق شبیه یکه بازی شطرنج میان سیاره ای است. اختر فیزیک شناسان در دانشگاه تورنتو دریافته اند که حدود 4 میلیارد سال پیش مشتری با سیاره ای دیگر در منظومه شمسی برخورد شدیدی داشته است که این برخورد باعث شده آن سیاره به طور کامل از منظومه شمسی خارج شود.

در سال 2011 محققان فرضیه وجود یک سیاره غول پیکر گازی شکل دیگر را ارائه دادند که در رده سیاراتی چون مشتری، زحل، اورانوس و نپتون قرار می گرفت و آن را به عنوان پنجمین سیاره گازی شکل منظومه شمسی معرفی کردند. اما اگر چنین سیاره ای وجود داشته است، چگونه از منظومه شمسی خارج شده است؟
دانشمندان در این چند سال به زحل و مشتری مظنون بوده اند. ریان کلویتر(Ryan Cloutier) عضو دانشگاه تورنتو در این باره گفت:" مدارک موجود نشان می دهد که مشتری مظنون اصلی است."

رانش سیاره بر اثر یک برخورد مهیب میان ستاره ای اتفاق می افتد که در نتیجه یکی از دو اجرام به علت شتاب بسیار زیاد از کشش گرانشی عظیم خورشید آزاد شده و فرار می کند. با این حال در تحقیقات اولیه بر روی فرضیه راندن یک سیاره توسط سیاره غول پیکری، تاثیر اینگونه برخوردهای شدید بر روی اجرام کوچکتر مانند اقمار معروف سیارات غول پیکر و مدار های آن ها را مورد بررسی قرار نگرفته بود.

بنابراین کلویتر به همراه همکاران خود با دنبال کردن خط سیرهای جدید به دست آمده از کالیستو (Callisto)و یاپتوس(lapetus) شبیه سازی های کامپیوتری خود را ارتقاع دادند و به این طریق بر روی اقمار و مدارها تمرکز کردند. این دو قمر به ترتیب، اقمار مشتری و زحل هستند که بر روی مدار منظمی به دور این دو سیاره می گردند. سپس آن ها برآورد کردند که هرکدام از این دو اقمار چه میزان شانس داشته اند تا مدار کنونی خود را درهنگام برخورد سیاره میزبانشان با سیاره فرضی رانده شده، حفظ کنند. زیرا این برخورد ممکن است اختلالات قابل توجهی را در مدار اصلی هر قمری بوجود آورد.

کلویتر گفت:" ما در نهایت متوجه شدیم که مشتری قادر بوده پنجمین سیاره غول پیکر را براند و در عین حال قمرآن کالیستو در مدارش باقی مانده است. به عبارت دیگر این اتفاق برای زحل بسیار دشوار بوده است زیرا یاپتوس بیش از حد بی ثبات بوده (احتمال خارج شدن از مدارش به دور زحل بر اثر برخورد زیاد بوده است) و مداری را به وجود آورده است که نمی توان آن را به آسانی با خط سیر کنونی اش تطبیق داد."

توضیح عکس بالا: افق های نو(New Horizons)، فضاپیمای اکتشافی پلوتوی ناسا، این صحنه را هنگام گذر مشتری و قمرش آیو(Io) از کنار هم در سال 2008 شکار کرده است. اختر فیزیک شناسان معتقدند مشتری یکی از سیارات منظومه شمسی را بدون ازذست دادن اقمار خود به بیرون از منظومه رانده است.

ترجمه: مائده سهرابی
منبع: [url=http://astronomy.com/news/2015/10/this-solar-system-isnt-big-enough-for-the-both-of-us--jupiter]Astronomy.com[/url]