خوشه کروی در چشم هابل

تلسکوپ فضایی هابل این عکس را از خوشه کروی M68 گرفته است. (M خلاصه شده Messier است. شارل مسیه، ستاره شناس فرانسوی، 110 جرم غیر ستاره ای را در کاتالوگی به نام "کاتالوگ سحابی ها و خوشه ها" جمع آوری کرد.) جاذبه متقابل بین هزاران خوشه و یا میلیون ها ستاره آنها را مانند یک خانواده ستاره ای کنار هم نگه می دارد و به خوشه ها اجازه می دهد تا برای میلیارد ها سال باقی بمانند.
ستاره شناسان با بررسی نور ستاره های تشکیل دهنده یک خوشه کروی، سن آن را تشخیص می‌دهند. با تجزیه نور ستاره ها می توان نشانه های وجود عناصر شیمیایی را پیدا کرد. تعداد کمی از ستاره های یک خوشه کروی از عناصر سنگین تشکیل شده اند و اکثر ستاره ها مانند خورشید هستند. تعداد کمی از ستاره های یک خوشه کروی مربوط به دوران ابتدایی شکل گیری جهان هستند. در واقع، قدیمی ترین ستاره ها در خوشه های کروی حدود 10 میلیارد سال سن دارند.
بیش از 150 خوشه کروی در کهکشان راه شیری وجود دارد. در مقیاس کهکشانی معلوم می شود که این خوشه ها بزرگ نیستند. در خوشه M68 ستاره ها محدوده ای در فضا با قطری بیش از صد سال نوری را اشغال کرده است. از طرف دیگر کهکشان راه شیری در فضایی به قطر 100000 سال نوری و یا بیشتر گسترده شده است.
M68 حدود 33000 سال نوری با ما فاصله دارد و در بزرگ ترین صورت فلکی آسمان یعنی صورت فلکی شجاع قرار دارد.