معمای مواد آلی در ابر ماژولانی بزرگ

دانشمندان قمر کهکشان راه شیری، یعنی ابر ماژولانی بزرگ را مورد بررسی قرار دادند تا اثر هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای (PAHs) را بر افزایش سن جمعیت ستارگان بدست آورند. آنها دریافتند که PAHs موجود در جو این ستاره ها بسیار متفاوت با ستاره های کهکشان ماست.

میکاکو ماتسورا (Mikako Matsuura) از دانشگاه لندن گفت: «ما شگفت زده شدیم که چرا اندازه گیری های قبلی از میزان هیدروکربن آروماتیک چند حلقه ای در ابر ماژولانی بزرگ بسیار شبیه به کهکشان ما بود. مطالعات ما نشان می دهد که این مولکول های آلی در ستاره بوجود آمده و بعد از مرگ ستاره تغییر ترکیب داده و در کهکشان پراکنده شده است. ستاره های در حال مرگ در کهکشان همسایه ما بیشتر از ستاره های کهکشان راه شیری کربن دارند. بنابراین احتمالا مرگ آنها باعث بوجود آمدن این گستره از ترکیبات آلی در کهکشان شده است.»

ماتسورا و همکارانش 24 ستاره را با تلسکوپ فضایی اسپیتزر بررسی کردند و نور آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند تا ویژگی های مربوط به PAHs را در آنها پیدا کنند.

در ستاره ها گداخت هسته ای تبدیل هیدروژن به هلیوم روی می دهد. در ستاره های کم جرمی مانند خورشید پس از پایان تمام هیدروژن ستاره در هسته اش، هلیوم به اکسیژن و کربن تبدیل می شود. در نهایت ستاره لایه بیرونی خود را خارج می کند تا یک سحابی سیاره ای در اطراف کوتوله سفید ایجاد شود. به مرور زمان این سحابی با فضای میان ستاره ای مخلوط می شود. تیم تحقیقاتی روی ستاره هایی متمرکز شده است که به نظر می رسند کربن دارند.

ماتسورا گفت:«ما فکر می کنیم در تکامل ستاره مرکزی پرتو های پر انرژی بر ترکیبات PAHs اثر می گذارد. این موضوع تنوع آنها را افزایش می دهد. اما با این وجود در ترکیب با فضای میان ستاره ای این تنوع کاهش میابد. یک احتمال برای این تضاد این است که اشعه ماورای بنفش ترکیب PAHs را تغییر می دهد. احتمال دیگر این است که PAHs در فضای میان ستاره ای وارد واکنشی می شود و تغییر می کند.»

منبع: Astronomy Magazine