حیات در سیارات دیگر

عطارد سیاره بی نهایت ها ست. در مناطقی که رو به خورشید قرار دارد دما به 700 کلوین (973 درجه سانتی گراد) می رسد و مناطقی که پشت به اندازه اعماق فضا سرد است. عطارد سه شرط لازم برای زندگی انسان را دارد. اکسیژن، آب(به صورت بخار آب در جو و یخ در قطب ها) و متان. اگر جو عطارد چنین موادی را دارد پس چرا دانشمندان معتقدند که حیات روی این سیاره امکان پذیر نیست؟
به چند دلیل: اول آنکه اکسیژن موجود در جو عطارد کمتر از آن است که برای حیات مناسب باشد. دومین دلیل دمای زیاد سیاره است و سوم آنکه وجود آب به صورت بخار است و نه مایع.


دمای سطح این سیاره 730 کلوین(1003 درجه سانتی گرد) است و فشار آن 90 برابر فشار جو در کنار دریا روی زمین است. علت این دمای زیاد جو غلیظ این سیاره است. ابر های زهره 76 % انرژی تابشی خورشید را باز می تابانند. بنابراین آن مقدار از انرژی که از خورشید به سطح زهره می رسد. کمتر از انرژی دریافتی سطح زمین از خورشید است. این دمای زیاد سطح زهره را به کربن دی اکسید و بخار آب موجود در جو این سیاره نسبت می دهند. این مواد مرکب، گرمایی را که از سطح سیاره باز می تاید جذب می کنند. این مولکول ها شبیه شیشه های گلخانه عمل می کنند، یعنی بیشتر تابش فروسرخ سطح سیاره را جذب می کنند و مانع رسیدن آن به فضا می شوند و سر انجام زهره همه انرژی خورشید که به آن می رسد باز می تاباند.
جو زمین حاوی مقادیر اندکی کربن دی اکسید و بخار آب است، که باعث اثر گلخانه ای در این سیاره می شود و دمای سطح آن را تقریبا تا 45 درجه بالا می برد.


مریخ به اندازه زهره به زمین نزدیک نیست اما به نظر تنها سیاره ای است که بعد از زمین می توانیم در آن ساکن شویم. اما حیات روی مریخ ساده نیست. آب به صورت یخ در قطب ها و در مناطق زیرین این سیاره وجود دارد. نیروی جاذبه مریخ 38% نیروی جاذبه زمین است 95% جو این سیاره کربن دی اکسید است.
جو مریخ برای نگه داری اکسیژن بیش از اندازه نازک است. بنابراین اگر گیاهانی را برای تولید اکسیژن در مریخ بکاریم، اکسیژن حاصل از تنفس گیاهان از جو خارج می شود. به نظر امکان حیات در آینده مریخ ضعیف است. اما مریخ نورد کنجکاوی به دنبال وجود حیات در گذشته مریخ می گردد.


سال 1610 میلادی گالیله چهار قمر بزرگ سیاره مشتری را کشف کرد. این قمر ها که عبارتند از گانیمد، کالیستو، اورپا و آیا به قمر های گالیله ای معروفند. بررسی شرایط حیات در قمر های مشتری نشان داده است که این چهار بیشتر از اقمار دیگر دارای این شرایط هستند. دانشمندان اعتقاد دارند قمر های گالیله ای دارای اقیانوس های بزرگ از مایع یخ زده هستند. دانشمندان برای مدت ها فکر می کردند این اقمار، کره های یخی مرده ای هستند، اما به تازگی مجموعه ای از فعالیت های زمین شناسی در این اقمار کشف کرده اند.
در قمر اروپا میدان جاذبه مشتری باعث جزر و مد های داخلی می شود. انرژی تولید شده در اثر این جزر و مد‌ها آب را گرم کرده و آن را به حالت مایع نگه می‌دارد، در عمق دریا های قمر اروپا بیست جریان گرمایی وجود دارد. این دریا ها غنی از مولکول هایی است که پایه تولید هیدروکربور ها هستند و اجزای اولیه تشکیل دهنده جاندارانند.
گانیمد، بزرگترین قمر منظومه شمسی، تنها قمری است که به دلیل وجود هسته فلزی مایع، میدان مغناطیسی ویژه دارد. همچنین دارای یک اتمسفر رقیق از اکسیژن بوده و در میدان دو لایه یخ زیر زمینی (که کاوشگر گالیله آنها را در سال 1995 کشف کرد) یک دریاچه بزرگ نمکی به عمق 200 کیلومتر وجود دارد.


تیتان بزرگترین قمر سیاره زحل و دومین قمر بزرگ منظومه شمسی است. در حالی که تصاویر ارسالی توسط کاسینی تیتان را مکانی مانند زمین نمایش داده، باید بدانیم که این قمر دارای اتمسفر ضخیمی است و دمایی معادل 180- درجه سانی گراد دارد. آب در این قمر به صورت یخ است و دریاچه هایی از استیلن دارد. بنابراین در این قمر بزرگ زحل حیاتی بر پایه متان بوجود می آید.

گردآونده مائده فرهوش