تصویر تماشایی هابل از سحابی سیاره‌‌ای NGC 5307

سحابی سیاره‌‌ای NGC 5307 در فاصله ۱۰۵۵۱ سال نوری از ما و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. 

این سحابی که ESO 221-11 یا Hen 2-98 نیز نام دارد، در ۱۵ آپریل ۱۸۳۶ توسط ستاره‌شناس انگلیسی، جان هرشل کشف شد. یک سحابی سیاره‌ای آخرین مرحله حیات ستاره‌ای خورشید مانند است.

انرژی ستاره‌ها در واکنش هسته‌ای که در مرکز آن‌ها رخ می‌دهد بوجود می‌آید. در طول عمر ستاره این انرژی با نیروی گرانش در تعادل است. ستاره‌ای شبیه به خورشید در پایان عمر به یک غول سرخ تبدیل می‌گردد و زمانی که این تعادل انرژی از بین برود، ابتدا لایه بیرونی ستاره به بیرون پرتاب می‌شود و بعد ستاره در خود فرومی‌ریزد. در نهایت چیزی که باقی می‌ماند آن چیزی است که می‌بینیم: یک لایه بیرونی درخشان (سحابی سیاره‌ای) که یک کوتوله سفید را احاطه کرده‌ است. البته این لایه بیرونی به مرور سرد می‌شود و ذرات آن از هم فاصله می‌گیرند. پس از هزاران سال آنچه باقی‌ می‌ماند، تنها یک کوتوله سفید است.