سر نخ هایی از کهکشان دور دست M60-UCD1

اخترشناسان نام این گروه جدید را «کهکشان های کوتوله فوق العاده فشرده» (ultra-compact dwarf galaxies، UCDs) گذاشتند.

به این ترتیب تحقیقات آغاز شد. دانشمندان دو راه را برای بوجود آمدن آنها بیان کردند. اول این که این سیستم ستاره ای طی یک فرایند یک جا متولد شدند. همچنین دانشمندان می گویند این احتمال وجود دارد که این گروه ستاره ای باقیمانده ای از فروپاشی یک کهکشان بزرگ است.

دانشمندان در 20 سپتامبر 2013 اعلام کرده اند که این سیستم ستاره ای به احتمال زیاد متراکم ترین کهکشان است.

اخترشناسان با تلسکوپ فضایی هابل یک UCD در صورت فلکی سنبله و کنار کهکشان بیضوی M60 را بررسی کردند. کهکشان کوتوله و فشرده M60-UCD1 نامیده شده است. تقریبا بیشتر جرم آن که 200 میلیون برابر خورشید است در مرکز قرار دارد. همچنین تراکم ستاره ها در این سیستم 15000 بار بیشتر از تراکمی است که در همسایگی خورشید ما دیده می شود.

مشاهدات رصدخانه اشعه ایکس نشان داد که احتمالا در مرکز این سیستم یک سیاهچاله وجود دارد که جرم آن 10 میلیون برابر خورشید است. اگر این سیستم از یک خوشه ستاره ای بوجود آمده بود امکان وجود سیاهچاله در آن نبود.

دانکن فوربس از دانشگاه سوینبرن استرالیا گفت:«ما فکر می کنیم بیشتر ستاره های یک کهکشان به سمت بیرون فرستاده شده اند و M60-UCD1 بوجود آمده است. در حال حاضر فقط هسته کهکشان عظیم و سیاهچاله آن باقی مانده است.»

منبع: Astronomy magazine-Karri Ferron