کوازار یا اختروش

سال ها پیش دکتر هونگ-پی چیو اصطلاح کوازار را برای اجرام آسمانی که امواج رادیویی قوی ساطع می کنند و با تلسکوپ به صورت یک ستاره دیده می شوند، برگزید. کوازار در واقع اختصار « منبع رادیویی شبه ستاره ای » است.
این تعریف اولیه ی طی سال ها کهنه شد زیرا تنها 10 درصد از کوازار ها امواج قوی رادیویی ساطع می کنند و 90 درصد دیگر امواج رادیویی قوی ساطع نمی کنند.
در واقع کوازار ها یا اختروش ها را اکنون با تعریف یک جرم پر نور در مرکز کهکشان می شناسند. که قادرند 10 میلیارد برابر انرژی تولیدی خورشید در یک ثانیه، تولید کنند. این انرژی تولیدی می تواند در تمامی طول موج ها متغییر باشد.
پس سال ها تفکر اخترشناسان دریافتند که این اجرام پر انرژی می توانند با سیاهچاله هایی که در مرکز کهکشان ها قرار دارند مرتبط باشند. سیاهچاله ها جرم بسیار زیادی را درون خود می کشند در نتیجه می توانند انرژی بسیار زیادی آزاد کنند، این منبع انرژی همان اختروش ها هستند.
تشعشات اختروش ها می توانند طی سالها، ماه ها، هفته ها و یا روزها تغییر کند.
اغلب روشنایی اختروش ها در طی یک روز به صورت قابل ملاحظه ای تغییرمیکند این نشان می دهد که اختروش ها نباید بزرگتر از حدود یک روز نوری باشند، یک روز نوری حدود 26 میلیارد کیلومتر است، یعنی اختروشی که اندازه ی آن از منظومه ی شمسی اندکی بزرگ تر است، حدود 10 میلیارد برابر خورشید ما یا 100 برابر نور کهکشان راه شیری، نور تولید می کنند.
در اختروش هایی که منابع رادیویی قوی هستند، فوران های نوری به صورت پرتوهای باریک و درازی دیده می شوند که در آنها الکترون های پر سرعت یا ماده ای پر سرعت به سمت بیرون پرتاب می شوند.
اختروش ها در واقع شکل اغراق آمیزی از هسته های کهکشانی (ANG) هستند.
ANG به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شوند:
اجرام شبه ستاره ای (QSOs): اختروش هایی با تایش رادیویی و بدون تابش رادیویی.
OVV: اختروش هایی که به لحاظ نوری بسیار متغییرند و فوران هایشان مستقیم به سمت زمین است.
BL Lacs ها: این اجرام به صورت گروهی از ANG هایی هستند که به BL سوسمار شباهت دارند، این اجرام روشنایی فراوانی دارند که سال ها منجمان آن را یک ستاره ی متغییر در صورت فلکی می پنداشتند بعد ها متوجه شدند که این جرم از خود امواج رادیویی ساطع می کند دریافتند این جرم در واقع هسته ی فعال یک کهکشان میزبان است.
بلازار ها: اخترو ش هایی که هم خاصیت های OVV و هم خاصیت های BL Lacs را دارند، یعنی هم درخشانند و متغییرند و سمت گیری فورانشان به سمت زمین است.
کهکشان های رادیویی: این کهکشان ها هسته شان نسبتن فعالیت ضعیفی دارد اما امواج رادیویی قوی از خود ساطع می کنند. این کهکشان ها معمولن به شکل، کهکشان ها ی عظیم بیضی هستند.
کهکشان های سیفرت: کهکشان های مارپیچی که در مرکز خود یک ANG دارند. ANG سیفرت مانند اختروش هایی با طیف پهن و روشنایی متغییر است اما به روشنایی اختروش ها نیست به همین دلیل کهکشان میزبان قابل تشخیص است و دیده می شود.