چگونگی تاثیر اندازه سیاهچاله بر شکل کهکشان

جهانی که ما می بینیم از میلیارد ها کهکشان که هر کدام از صد ها هزار تا صدها میلیار ستاره تشکیل شده اند، بوجود آمده است. تعداد زیادی از این کهکشان ها بیضی شکل و قرمز هستند و ستاره های قدیمی دارند. نوع دیگر از کهکشان ها که تعداد شان زیاد است، کهکشان های مارپیچی هستند که از دیسک های آبی با مرکز قرمز تشکیل شده اند. به طور کلی ستاره ها در کهکشان های مارپیچی جوان تر از ستاره های کهکشان بیضوی هستند.

در حال حاضر گروهی از اخترشناسان به رهبری Asa Bluck از دانشگاه ویکتوریا کانادا یک رابطه نسبتا ساده بین رنگ کهکشان ها و برآمدگی آنها پیدا کرده اند.

Asa و تیم تحقیقاتی اش گروهی از کهکشان ها را که شامل انواع آنها می شد مورد بررسی قرار داده اند. سپس آنها به بررسی شکل کهکشان ها و رابطه آن با تعداد ستاره های قرمزش پرداختند.

آنها دریافتند که کلید شناخت رنگ یک کهکشان میزان جرم برآمدگی مرکز آن (بدون در نظر گرفتن دیسک اطرافش) است.

تقریبا همه کهکشان ها دارای یک سیاهچاله ابرپرجرم در مرکز خود هستند. جرم برآمدگی رابطه مستقیم با اندازه سیاهچاله دارد. این موضوع می تواند گاز را گرم کند و از آن دور کند و در نتیجه فرایند تشکیل ستاره در آن متوقف شود.

Asa Bluck می گوید: «یک نسبت ساده از تحقیقات بدست آمده است. کهکشان ها با برآمدگی بزرگتر قرمز هستند. برآمدگی مرکزی بزرگتر به معنی سیاهچاله بزرگتر و توقف شکل گیری ستاره ها در کهکشان است.»

منبع: Astronomy magazine