عطارد، سیاره ی مرده

این سیاره با زمین 77میلیون کیلومتر فاصله دارد. عطارد کوچکترین سیاره ی منظومه ی شمسی است. در این سیاره اتمسفری وجود ندارد. در نتیجه آسمان آن همواره سیاره رنگ است و این سیاره هرگز از برخورد اجرام آسمانی در امان نیست. برخورد میلیون ها سیارک و شهابسنگ به این سیاره ی مرده باعث شده است که سطح این سیاره پر از دهانه ها و چاله های عمیق شود به طوری که عمیق ترین دهانه ی منظومه ی شمسی بر روی این سیاره قرار دارد که قطر آن 1400کیلومتر می باشد.

دانشمندان معتقدند این سیاره 4 میلیارد سال پیش مرده است به این معنی که فعالیت های داخلی این سیاره از بین رفته است.

هر شبانروز عطارد معادل با 180 شبانروز زمینی ست، این در حالی ست که هر سال آن 88 شبانروز زمینی می باشد. بدین معنا که در عطارد دو سال طول می کشد تا یک شبانروز کامل سپری شود. در واقع جاذبه ی خورشید یک اصطکاک جز و مدی در سطح این سیاره به وجود آورده است و این امر باعث چرخش آرام آن شده است. به طوری که 6 ماه روی این سیاره به خورشید بوده و دمای آن به 462 درجه ی سانتی گراد می رسد و دما در طرف مقابل آن به 149- درجه ی سانتی گراد می رسد.

محور چرخش عطارد نسبت به خورشید عمودیست و این امر باعث شده است که بسیاری از دره های عطارد همواره در سایه باشند و نور خورشید به آنها نرسیده باشد. مانند قطبین آن که با یخ پوشیده شده است. البته وجود یخ در عطارد به علت برخورد دنباله داری به آن سیاره می باشد و در خود سایره منبع آبی وجود ندارد.