سیارک ها

همان طور که از اسم این اجرام پیداست، سیارک ها مانند سیاره ی کوچک پنداشته شده بودند. زیرا در نخستین رصد این اجرام فضایی، منجمان آنان را همچون سیاره هایی کوچک دیدند.
اما امروزه می دانیم سیارک مانند سیاره ها کروی شکل نیستند و عمومن در دسته های پرتراکم و در کمربندهایی به درو خورشید می چرخند.



سیارک بقایای تشکیل منظومه ی شمسی می باشند و عمومن شکل منظمی ندارند و به علت برخورد بسیار زیاد با یکدیگر بر روی آنها دهانه های زیادی دیده می شود. البته سیارک های بزرگ به علت نیروی گرانش شکلی تقربین کروی دارند. مانند بزرگترین سیارک کمربند سیارکی به نام سِرس که قطری به طول 934 کیلومتر و شکلی کروی دارد. جنس سیارک ها معمولن از سنگ سیلیکات، آهن ، نیکل و گاهی کربن هستند.

بزرگ ترین اجتماع سیارک ها در منظومه ی شمسی کمربند سیارک یست که در ناحیه ای دورتر از مریخ به دور خورشید می چرخند.


تا اوایل فوریه 2005 ،264هزارسیارک شناسایی شده و حدود 12136 تا از این سیارک ها نام گذاری شده اند.


گاهی در تعریف نمی توان تمایزی بین سیارک ها و شهابسنگ ها گذاشت. بطوری شاید یک جرم فضایی را بتوان سیارکی کوچک یا شهابسنگی بزرگ نامید.


برخی دانشمندان معتقدند که 65 میلیون سال پیش با برخورد یک سیارک به زمین نسل دایناسورها از بین رفت.
اما در حال حاضر با توجه به محاسبات و رصدهای دقیق سیارکی زمین را تهدید نمی کند. البته تعداد بسیار زیاد سیارک ها معظلی برای اطمینان به این آمار می باشد.
بسیار ی از سازمان و منجمان همواره در حال اندیشیدن راه حلی برای مواقع اضطراری نزدیک شدن یه سیارک به زمین هستند.