ستاره تپنده قدیمی در چشم هابل

مه آبی رنگ که در سراسر قاب دیده می شود، باقی مانده ستاره ای مانند خورشید است که تمام سوخت خود را تخلیه کرده است. زمانی این اتفاق می افتد که جو ستاره ناپایدار می شود و تعداد زیادی از ذرات فوق العاده پر انرژی به جو ستاره ضربه وارد می کنند.

در مرکز این سحابی باقیمانده ستاره وجود دارد. این ستاره بسیار سرد، کم نور و متراکم شده است و در واقع یک [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=71]کوتوله سفید[/url] تپنده است و در طول زمان درخشندگی آن تغییر می کند. در واقع گرانش باعث بوجود آمدن پالس در این ستاره است.

NGC 2452 توسط سر جان هرشل در سال 1847 کشف شد. او در ابتدا گفت:« این شی است که نمی توانسته به طور طبیعی بوجود آید. من این را یک سحابی سیاره ای مستطیلی می نامم.» اخترشناسانی که مانند هرشل از یک تلسکوپ کوچک استفاده می کردند، این سحابی را یک سحابی سیاره ای می دیدند. البته تلسکوپ بزرگی مثل هابل ثابت کرده است که این یک سیاره نیست بلکه لایه بیرونی ستاره ای در حال مرگی است که به فضا پرتاب شده.