تلسکوپ اسپیتزر به قلب ابرنواختر کهکشان M82 نگاه می کند
- زمان : ۱۳۹۲/۱۲/۸، ۱۱:۵۹
- نمایش : ۱٬۹۲۶ دفعه
- موضوع : اخبار سایت
در 21 ژانویه ابرنواختری به نام SN 2014J در کهکشان M82 کشف شد که از نوع جدید ابرنواختر ها بود. این ابرنواختر که می تواند در اندازه گیری انبساط جهان کمک کند، این روز ها با تلسکوپ فضایی اسپیتزر مورد مطالعه قرار می گیرد.
این روز ها نزدیک ترین [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابر نواختر[/url] دیده شده در چند دهد گذشته مورد مطالعه تسکوپ های مختلف مستقر در زمین و فضا قرار گرفته است. از جمله این تلسکوپ ها، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا است که با دید مادون قرمز در گرد و غبار به اثرات انفجار ستاره ای نگاه میکند.
گرد و غبار در کهکشان میزبان ابرنواختر یعنی کهکشان M82 یا کهکشان سیگار به قدری است که نور ابرنواختر را مبهم می کند. اسپیتزر می تواند کار دیگر رصدخانه ها را در نقشه برداری از این نوع ابرنواختر که برای اولین بار در کهکشان M82 دیده شده است، تمام کند. این ابرنواختر که در 21 ژانویه دیده شد، نشان دهنده پایان زندگی یک ستاره است.
Mansi Kasliwal محقق اصلی در رصد های اسپیتزر می گوید:«در این مرحله رصد در طیف مادون قرمز به ما این اجازه را می دهد تا نگاه عمیق تری داشته باشیم. اسپیتزر واقعا خوب می تواند گرد و غبار های کهکشان را کنار بزند و سیستم های ستاره ای را به ما نشان دهد.»
انفجار ابرنواختری انرژی دارد که می تواند کل کهکشان را تحت الشعاع قرار دهد. ابرنواختر SN 2014J از نوع جدید ابرنواختر ها است که با نام Ia شناخته می شود. این نوع از ابرنواختر ها نتیجه نابودی کامل یک [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=71]کوتوله سفید[/url] است که قبلا ستاره ای مانند خورشید بوده.
دو سناریو برای بوجود آمدن ابرنواختر نوع IA وجود دارد. اولین فرضیه این است که کوتوله سفید مقدار زیادی جرم که در کهکشان وجود داشته به سمت خود کشیده و طی ضرباتی ابرنواختر وجود آمده است. اما فرضیه دوم می گوید که برخورد دو کوتوله سفید باعث انفجار شده است.
ابرنواختر های نوع Ia نقش مهمی در اندازه گیری انبساط جهان دارند. زیرا انفجار آنها انرژی زیادی بوجود می آورد که درخشندگی زیادی دارد. پس این ابرنواختر می تواند مانند شمعی نورانی در کهکشان به دانشمدان کمک کند تا فاصله آن را اندازه گیری کنند.
اسپیتزر یک هفته بعد از کشف ابرنواختر SN 2014J توسط دانشجویان کالج لندن، در 28 ژانویه به مشاهده ابرنواختر پرداخت. مشاهدات بعدی این تلسکوپ در 7، 12،19 و 24 فوریه انجام شد. همچنین در 3 مارس نیز رصد دیگری صورت می گیرد.
گرد و غبار در کهکشان میزبان ابرنواختر یعنی کهکشان M82 یا کهکشان سیگار به قدری است که نور ابرنواختر را مبهم می کند. اسپیتزر می تواند کار دیگر رصدخانه ها را در نقشه برداری از این نوع ابرنواختر که برای اولین بار در کهکشان M82 دیده شده است، تمام کند. این ابرنواختر که در 21 ژانویه دیده شد، نشان دهنده پایان زندگی یک ستاره است.
Mansi Kasliwal محقق اصلی در رصد های اسپیتزر می گوید:«در این مرحله رصد در طیف مادون قرمز به ما این اجازه را می دهد تا نگاه عمیق تری داشته باشیم. اسپیتزر واقعا خوب می تواند گرد و غبار های کهکشان را کنار بزند و سیستم های ستاره ای را به ما نشان دهد.»
انفجار ابرنواختری انرژی دارد که می تواند کل کهکشان را تحت الشعاع قرار دهد. ابرنواختر SN 2014J از نوع جدید ابرنواختر ها است که با نام Ia شناخته می شود. این نوع از ابرنواختر ها نتیجه نابودی کامل یک [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=71]کوتوله سفید[/url] است که قبلا ستاره ای مانند خورشید بوده.
دو سناریو برای بوجود آمدن ابرنواختر نوع IA وجود دارد. اولین فرضیه این است که کوتوله سفید مقدار زیادی جرم که در کهکشان وجود داشته به سمت خود کشیده و طی ضرباتی ابرنواختر وجود آمده است. اما فرضیه دوم می گوید که برخورد دو کوتوله سفید باعث انفجار شده است.
ابرنواختر های نوع Ia نقش مهمی در اندازه گیری انبساط جهان دارند. زیرا انفجار آنها انرژی زیادی بوجود می آورد که درخشندگی زیادی دارد. پس این ابرنواختر می تواند مانند شمعی نورانی در کهکشان به دانشمدان کمک کند تا فاصله آن را اندازه گیری کنند.
اسپیتزر یک هفته بعد از کشف ابرنواختر SN 2014J توسط دانشجویان کالج لندن، در 28 ژانویه به مشاهده ابرنواختر پرداخت. مشاهدات بعدی این تلسکوپ در 7، 12،19 و 24 فوریه انجام شد. همچنین در 3 مارس نیز رصد دیگری صورت می گیرد.
مطالب مشابه
همه نظرها (۰)