تعداد زیادی از تلسکوپ های ناسا ابرنواختر جدید را رصد می کنند

  • زمان : ۱۳۹۲/۱۱/۷،‏ ۲۲:۰۲
  • نمایش : ۱٬۸۶۴ دفعه
  • موضوع : اخبار سایت
در روز 21 ژانویه انفجار ستاره ای نزدیکی مورد توجه رصد خانه ها و فضاپیما های ناسا قرار گرفت.
این عکس که با تلسکوپ فضایی سویفت UVOT گرفته شده است کهکشان M82 را قبل (سمت چپ) و بعد (سمت راست) از انفجار ستاره SN 2014J را نشان می دهد.

این انفجار که ستاره SN 2014J تعیین شده است، در کهکشان M82 و تنها در فاصله 21 سال نوری از ما رخ داده است. این [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختر[/url] نزدیک ترین ابرنواتری است که در دو دهه اخیر دیده شده است.

دانشمندان برای رصد بهتر این پدیده از تلسکوپ فضایی هابل NASA / ESA، تلسکوپ رصدخانه اشعه ایکس چاندرا ناسا، تلسکوپ طیف هسته ای NuSTAR، تلسکوپ فضایی اشعه گاما فرمی و ماموریت سویفت استفاده کردند.

در روز 22 ژانویه، فقط یک روز بعد از انفجار، تلسکوپ سویفت با اشعه ماورای بنفش/اپتیکال UVOT، این [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختر[/url] و کهکشان را رثد کرد.

تا یک هفته بعد از این رصد، هیچ کس متوجه حضور ایرنواختر در تصویر نشد. تنها زمانی که Steve Fossey و دانشجویانش در رصدخانه دانشگاه لندن در کارگاهی این کهکشان را بررسی می کردند، ابرنواختر را پیدا کردند.

Neil Gehrels محقق اصلی این ماموریت ناسا در مرکز پروازهای فضایی گودارد در گرین می گوید: «کشف این ابرنواختر جدید در نگاه چند ساعته تلسکوپ سویفت انجام شد و ضعف این نگاه سریع در پیدا کردن ابرنواختر تاثیر گذاشت.»

با وجود این انفجار [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختری [/url] نزدیک، ابر گرد و غبار در کهکشان، درخشندگی آن را کم می کند.

Peter Brown متخصص فیزیک نجومی در تگزاس می گوید: «گرد و غبار بین ستاره ای نور آبی را پراکنده می کند، به همین دلیل تلسکوپ UVOT سویفت SN 2014J را در نور مریی و نزدیک به فرابنفش درخشان می بیند.»

با این وجود، این [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختر[/url] فوق العاده نزدیک موقعیتی را برای ستاره شناسان فراهم می کند تا تاثیر ابر میان ستاره ای را بر نور [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختر[/url] بررسی کنند.

انفجار ستاره SN 2014J یک پوسته پلاسمایی را با سرعت ده ها میلیون مایل در ساعت در فضا پراکنده می کند. در این انفجار عناصر رادیواکتیوی با عمر کوتاه تشکیل می شود که فعال بودن یا انفعال آنها اوج درخشندگی [url=http://www.cafeastro.net/modules/news/article.php?storyid=74]ابرنواختر[/url] را تعیین می کند.

M82 کهکشانی در صورت فلکی دب اکبر است که به عنوان هدفی جذاب برای تلسکوپ ها شناخته می شود. در M82 که بار ها از کهکشان راه شیری ما بزرگتر است، ستاره های جدیدی بوجود می آید.

[img width=400]http://s5.picofile.com/file/8110863250/Untitled_1.jpg[/img]


منبع: [url=www.nasa.gov/content/goddard/nasa-spacecraft-take-aim-at-nearby-supernova/index.html#.UuaBtrShXIU]NASA[/url]

همه نظرها (۰)

هیچ کس هنوز نظری ارسال نکرده