تعامل خاص پلوتو با باد های خورشیدی

این نتیجه از اولین آنالیز داده های تعامل پلوتو با باد های خورشید که توسط فضاپیمای افق های نو ثبت شده است، بدست آمده. این نتایج دیروز در مجله تحقیقات ژئوفیزیک چاپ شد.

با استفاده از نتایج ابزار «باد خورشیدی در اطراف پلوتو» که در پرواز نزدیک جولای ۲۰۱۵ افق های نو ثبت شده است، دانشمندان برای اولین بار ذرات جو پلوتو و تعامل آن با باد های خورشیدی را بررسی کردند تا یک غافلگیری جدید در پلوتو دیده شود.

استاد اخترفیزیک دانشگاه پرینستون David J. McComas گفت: «این نو از تعامل را تا به حال هیچ وقت در منظومه شمسی ندیده بودیم. نتایج شگفت آور است. »

فیزیکدان فضا می گوید آنها در حال حاضر گنجینه ای از اطلاعات درباره چگونگی تعامل باد های خورشیدی با جو پلوتو دارند.

ذرات پلاسمایی باد خورشیدی با سرعت ۱۶۰ میلیون کیلومتر بر ساعت از خورشید خارج می شود و سیارات، سیارک ها، دنباله دار ها و فضای بین ستاره ای را در الکترون و پروتون غوطه ور می کند.

پیش از این بسیاری از محققان تصور می کردند که پلوتو در برابر باد خورشیدی مانند یک دنباله دار عمل می کند و به آهشتگی سرعت باد خورشیدی را کاهش می دهد؛ برخلاف سیاراتی مانند زهره و مریخ که با برخورد ذرات باد خورشیدی با آنها جهت ذرات عوض می شود. اما محققان می گویند پلوتو مانند یک ماشین که گاهی از گاز و باتری به عنوان سوخت استفاده می کند، رفتاری دوگانه در تعامل با باد خورشیدی دارد.

آلن استرن، محقق اصلی افق های نو گفت: «این نتایج قدرت اکتشافات را نشان می دهد. بار دیگر ما مکان جدید و تجربه جدیدی را در طبیعت کشف کردیم.»

از آنجا که پلوتو در فاصله بسیار دوری از خورشید (حدود ۳.۷ میلیارد مایل) قرار دارد و اندازه آن بسیار کوچک است، دانشمندان حدس می زدند که گرانش آن نمی تواند یون های سنگین را در جو نگه دارد. اما «گرانش پلوتو به طور واضح برای نگه داشتن مواد نسبتا محدودی کافی است.» این موضوع را McComas یادآوری می کند.

محققان با استفاده از ابزار SWAP توانستند یون های سنگین متان (یعنی سنگین ترین یونی که از جو پلوتو فرار می کند) را از یون های هیدروژن که از خورشید آمده اند جدا کنند.

به این ترتیب نتایج زیر بدست آمد:

• مانند زمین، پلوتو یک دنباله بلند از یون ها دارد که در جهت باد خورشیدی تا فاصله حداقل ۱۰۰ برابر شعاع پلوتو (118,700  کیلومتر یا حدود سه برابر این مقدار برای زمین) گسترش یافته اند. در این فاصله یون های سنگین جو نیز قرار دارند.
• مسدود کردن باد خورشیدی توسط پلوتو کمتر از میزانی است که قبلا تصور می شد.
• در پلوتو یک مرز بین دنباله یون های سنگین و غلاف باد های خورشیدی وجود دارد که یک مانع برای جریان آن است.

این یافته ها سرنخی از کشف پلاسمای مغناطیسی در اطراف ستاره های دیگر ارائه می دهد. McComas می گوید:« تعامل با باد های خورشیدی بسیار متنوع است و این موضوع به ما کمک می کند تا ارتباطات در منظومه شمسی و خارج از آن را بهتر درک کنیم.»

منبع: NASA

پلوتو در تعامل با باد های خورشیدی (ذرات پرشتاب باردار از سمت خورشید) بیشتر مانند یک دنباله دار رفتار می کند تا سیاره ای مثل مریخ یا زهره.

این نتیجه از اولین آنالیز داده های تعامل پلوتو با باد های خورشید که توسط فضاپیمای افق های نو ثبت شده است، بدست آمده. این نتایج دیروز در مجله تحقیقات ژئوفیزیک چاپ شد.

با استفاده از نتایج ابزار «باد خورشیدی در اطراف پلوتو» که در پرواز نزدیک جولای ۲۰۱۵ افق های نو ثبت شده است، دانشمندان برای اولین بار ذرات جو پلوتو و تعامل آن با باد های خورشیدی را بررسی کردند تا یک غافلگیری جدید در پلوتو دیده شود.

استاد اخترفیزیک دانشگاه پرینستون David J. McComas گفت: «این نو از تعامل را تا به حال هیچ وقت در منظومه شمسی ندیده بودیم. نتایج شگفت آور است. »

فیزیکدان فضا می گوید آنها در حال حاضر گنجینه ای از اطلاعات درباره چگونگی تعامل باد های خورشیدی با جو پلوتو دارند.

ذرات پلاسمایی باد خورشیدی با سرعت ۱۶۰ میلیون کیلومتر بر ساعت از خورشید خارج می شود و سیارات، سیارک ها، دنباله دار ها و فضای بین ستاره ای را در الکترون و پروتون غوطه ور می کند.

پیش از این بسیاری از محققان تصور می کردند که پلوتو در برابر باد خورشیدی مانند یک دنباله دار عمل می کند و به آهشتگی سرعت باد خورشیدی را کاهش می دهد؛ برخلاف سیاراتی مانند زهره و مریخ که با برخورد ذرات باد خورشیدی با آنها جهت ذرات عوض می شود. اما محققان می گویند پلوتو مانند یک ماشین که گاهی از گاز و باتری به عنوان سوخت استفاده می کند، رفتاری دوگانه در تعامل با باد خورشیدی دارد.

آلن استرن، محقق اصلی افق های نو گفت: «این نتایج قدرت اکتشافات را نشان می دهد. بار دیگر ما مکان جدید و تجربه جدیدی را در طبیعت کشف کردیم.»

از آنجا که پلوتو در فاصله بسیار دوری از خورشید (حدود ۳.۷ میلیارد مایل) قرار دارد و اندازه آن بسیار کوچک است، دانشمندان حدس می زدند که گرانش آن نمی تواند یون های سنگین را در جو نگه دارد. اما «گرانش پلوتو به طور واضح برای نگه داشتن مواد نسبتا محدودی کافی است.» این موضوع را McComas یادآوری می کند.

محققان با استفاده از ابزار SWAP توانستند یون های سنگین متان (یعنی سنگین ترین یونی که از جو پلوتو فرار می کند) را از یون های هیدروژن که از خورشید آمده اند جدا کنند.

به این ترتیب نتایج زیر بدست آمد:

• مانند زمین، پلوتو یک دنباله بلند از یون ها دارد که در جهت باد خورشیدی تا فاصله حداقل ۱۰۰ برابر شعاع پلوتو (118,700  کیلومتر یا حدود سه برابر این مقدار برای زمین) گسترش یافته اند. در این فاصله یون های سنگین جو نیز قرار دارند.
• مسدود کردن باد خورشیدی توسط پلوتو کمتر از میزانی است که قبلا تصور می شد.
• در پلوتو یک مرز بین دنباله یون های سنگین و غلاف باد های خورشیدی وجود دارد که یک مانع برای جریان آن است.

این یافته ها سرنخی از کشف پلاسمای مغناطیسی در اطراف ستاره های دیگر ارائه می دهد. McComas می گوید:« تعامل با باد های خورشیدی بسیار متنوع است و این موضوع به ما کمک می کند تا ارتباطات در منظومه شمسی و خارج از آن را بهتر درک کنیم.»

منبع: NASA