تشکیل ستاره ها در سرعت و تلاطم کهکشان گریزان

کهکشانی که اینجا دیده می شود یکی از کهکشان های خوشه کهکشانی نورما است که در فاصله 200 میلیون سال نوری از ما قرار دارد. گاز های میان کهکشانی در خوشه نورما اندک است اما این خوشه کهکشانی تا 180 میلیون درجه فارنهایت گرم است و در طول موج اشعه ایکس تابش دارد.

کهکشان مارپیچی در میان خوشه با سرعت زیادی حرکت می کند. سرعت این کهکشان 4.5 میلیون مایل بر ساعت (7.2 میلیون کیلومتر بر ساعت) است که این سرعت باعث می شود که گاز خود را از دست بدهد.

فشار ناشی از سرعت زیاد کهکشان مارپیچی باعث می شود گاز میان ستاره ای در این کهکشان از آن خارج شود و در فضای بین کهکشانی قرار بگیرد. این موضوع با فوران نور اشعه ماورای بنفش از ستاره جوان و سنگین آن دیده می شود.

منطقه دودی و قهوه ای مرکز کهکشان به شیوه مشابه تحت فشار قرار گرفته است. با این تفاوت که این بار این ذرات کوچک گاز و گرد و غبار نیستند. در واقع نیروهای داخلی خوشه این کهکشان آنها را کشیده است.

ذرات کهکشان ESO 137-001 مانند قاصدک در فضا پراکنده می شوند.

در این کهکشان مارپیچی همواره ستاره های جدید در حال تشکیل هستند. با این حال در آینده این کهکشان برای تولید ستاره های بیشتر مشکل خواهد داشت.

دانشمندان امیدوارند از طریق مطالعه این کهکشان مارپیچی اطلاعات بیشتری درباره نحوه تشکیل ستاره ها بدست آوردند.

این تصویر وسیع کیهانی از هابل توسط ستاره های کهکشان ما تزیین شده است. در این تصویر در کهکشان بیضوی و قرمز نیز دیده می شود.

منبع : ناسا