مستند تاريخچه سازمان فضايي ناسا (قسمت اول)

  • زمان : ۱۳۹۵/۱/۳۰،‏ ۲۱:۳۰
  • نمایش : ۲٬۴۶۱ دفعه
  • موضوع : ویدیو
اين تاريخچه در قالب شش قسمت آماده شده است و تقريبا نشان دهنده ي يك كار علمي به وسعت بشريت است. شكل گيري سازمان فضايي ناسا همزمان شد با حركت شوروي سابق به سمت فضا. در دوران پس از جنگ جهاني دوم، و شكل گيري جنگ سرد، رجز خواني علمي ابرقدرتها مي توانست تعيين كننده ي قدرت برتر باشد.

اين تاريخچه در قالب شش قسمت آماده شده است و تقريبا نشان دهنده ي يك كار علمي به وسعت بشريت است. شكل گيري سازمان فضايي ناسا همزمان شد با حركت شوروي سابق به سمت فضا. در دوران پس از جنگ جهاني دوم، و شكل گيري جنگ سرد، رجز خواني علمي ابرقدرتها مي توانست تعيين كننده ي قدرت برتر باشد.

 

شرح مستند: 

پس از شكست آلمان نازي، روسها و آمريكاييها وارد آلمان شدند. آنچه از غنايم جنگي نصيب روسها شد كارخانه ها و تجهيزات موشك سازي آلمان نازي بود كه تقريبا" بخش عمده اي از آنها را به خاك روسيه منتقل كردند. آما آنچه نصيب آمريكاييها شد، تسليم شدن سازنده ي آن موشكها و تيمش به ارتش آمريكا بود. در اين برهه زماني روسها فقط مشتي آهن پاره و نقشه هاي نصفه نيمه داشتند و آمريكاييها مغز سازنده ي آن تجهيزات را.

اما روسها مي دانستند بدنبال چه هستند. آنها روياي ساخت موشك وي 2 آلماني را با برد بيشتر و بهينه تر در سر داشتند، اما آمريكاييها به عنوان يك دستاورد حدود وي 2 را مي خواستند. در اين زمان دانشمند موشكي سابق آلمان نازي، ورنر فن براون سعي در گرفتن تابعيت آمريكا داشت، و در پس اثبات تواناييهاي خود جهت سفر به فضا و كرات ديگر بود...

در همين زمان بود كه روسها با سرپرستي دانشمند موشكي خود، كرليف ( ممكن است در اسامي تفاوت نظرهايي وجود داشته باشد )، بدون وجود نقشه هاي دقيق، و فقط با مهندس معكوس يكي از راكتهاي وي 2 را پس از آزمون و خطاهاي بسيار با موفقيت به پرواز در آوردند.

كرليف تيمي از دانشمندان روس را گرد هم در آورده بود، و از نظرات آنها در بهينه سازي و ساخت استفاده مي كرد، در اين زمان از تيم او طرح ساخت قمر مصنوعي اعلام شد، ارتباط در سرتاسر كره ي زمين از طريق يك ماهواره ي مخابراتي ... و اينجا بود كه كرليف طرح جاه طلبانه ي خود، موشك سايوز را شروع به ساخت نمود. طبق محاسبات بايد موشك به سرعتي در حدود هشت كيلومتر بر ثانيه مي رسيد ( دقت اين عدد حدودي است ) تا بتواند ماهواره را در مدار قرار دهد. ( براي مثال سرعت يك خودرو در اتوبان 90 كيلومتر بر ساعت، برابر است با 25 متر بر ثانيه – حال تصور كنيد، هشت هزار متر بر ثانيه – يعني فاصله ي 30 كيلومتري تهران تا كرج در كمتر از 5 ثانيه ). پس به موشكي با قدرت و توان استثنايي با سوخت مايع و ايمني بسيار بسيار بالا نياز بود.

در همين زمان ورنر فن براون در امريكا سرگرم اثبات نظريه هاي خود با دانشمندان آمريكايي بود، در جلسات خود يك ماكت موشك در دست مي گرفت، آنرا به طنابي مي بست و دور سر خود مي گرداند، تا به دانشمندان علم فيزيك آن زمان اثبات كند كه موشك چگونه در مدار زمين مي تواند قرار گيرد و حتي از آن بگريزد.

و اين خبر ارسال ماهواره ي اسپوتنيك 1 توسط شوري، و در صدر آن كرليف بود كه لرزه بر تن سياست مداران آمريكايي انداخت. ماهواره اي كه هر 90 دقيقه يك بار از روي سر آمريكا عبور مي كرد ...

در اين زمان سياست مداران آمريكايي به دانشگاهها و نيروهاي تحقيقات نظامي دستور دادند كه راهي براي سفر به فضا پيدا كنند. هنوز ايده هاي فن براون به تمسخر گرفته مي شد و يا جدي گرفته نمي شد. دانشمندان متعصب آمريكايي و فيزيك دادنان مي گفتند فن براون دروغ مي گويد و با يك هواپيماي عادي هم مي توان به فضا سفر كرد. در اين زمان بود كه پروژه ي نظامي تسخير فضا با نام پروژه ي X در نيروي هوايي ايالات متحده آمريكا ( شايد سازمان مربوطه درست نباشد )، در سال 1959 شروع شد . خروجي اين پروژه هواپيماي موشكي X-15 بود، كه توانست تا ارتفاع 110 كيلومتري سطح درياهاي آزاد اوج بگيرد و كروي بودن و آسمان سياه اطراف زمين، يعني مرز فضا دست يابد. در اينجا بود كه اثبات شد، راهي جز موشك براي فرار از جاذبه ي زمين و رسيدن به فضا وجود ندارد.

طي اين اتفاق فن براون توانست به صورت افتخاري تابعيت آمريكا را اخذ نمايد و دو سال پس از ارسال ماهواره ي روسها، او نيز موشك اطلس بهينه شده ي خود را به فضا فرستاد. در اين زمان سازمان فضايي ناسا با محوريت مديريت پروژه توسط او تاسيس شد. حال جاسوسان خبر آورده بودند كه روسها در صدد اعزام انسان به مدار زمين هستند.

طبق نظام آموزشي آمريكا، هر پروژه بايد با مستندات و تاييد جمعي دانشمندان صورت بپذيرد و اين مشكل عمده ي فن براون آلماني و باهوش بود. پس پروژه ها زمان بر شدند، و دانشمندان ناسا تصميم گرفتند كه ابتدا يك ميمون را به فضا بفرستند، زيرا پزشكان مي پنداشتند كه در بي وزني انسان قدرت بينايي و حركتي خود را از دست مي دهد. بازهم بايد ابتدا اين موضوع مانند جريان پروژه ي X اثبات مي شد و سپس وارد فاز جديد مي شدند.

پس از پرواز ميمون آمريكايي در يك پرواز زير مداري، روس ها يوري گاگارين را به مدار زمين فرستادند. و شكست دوم براي آمريكا ...

در پرواز زير مداري شما فقط كافي است كپسول سفينه را به ارتفاع حدود 200 كيلومتري از سطح زمين برسانيد. سرعت وسيله مشابه يك پرتابه به صفر مي رسد، سپس به آرامي شتاب گرفته و به سطح زمين بر مي گردد، در اين پرتاب سرعت و شتاب در حين رسيدن به ارتفاع به مراتب كمتر، مصرف سوخت كمتر و در حين بازگشت به جو زمين نيازي به سپر حرارتي نمي باشد.

در پرواز مداري، شما بايد سرعت موشك را به حدود 10 كيلومتر در ثانيه برساند، و تا ارتفاع بالاتر، براي مثال 300 كيلومتري از سطح درياي آزاد آنرا برساند،  و در اين زمان سفينه در مدار ثابتي از زمين قرار گرفته است و تا وقتي سرعت آن حفظ شده است به زمين سقوط نخواهد كرد. در هنگام بازگشت به زمين، چون با همين سرعت به جو وارد مي شود، اصطكاك شديدي با مولكولهاي هوا در جو ايجاد مي كند، و دماي آن تا هزاران درجه افزايش مي يابد، از اينرو نياز به سپر حرارتي جهت بازگشت به جود دارد، و يا مي تواند از موتورهاي معكوس مانند پروژه ي موشك عمود پرواز شركت اسپيس ايكس استفاده كند.

و آمريكاييها براي جبران آن شكست با ريسك فراوان، آلن شپرد را تنها دو هفته پس از يوري گاگارين به يك پرواز زير مداري جهت آرام كردن افكار عمومي فرستادند، كه البته به جهت زير مداري بودن هنوز با يوري گاگارين فاصله ي بسيار زيادي داشت.

و رقابت اين دو قدرت، با حضور دانشمندانشان، به آپولو، سفر به ماه آمريكاييها ، و لوناخود، سفر رباتيك روسها به ماه، انجاميد ...

در اين مجموعه ي شش قسمتي، تلاشهاي ناسا، و آزمونهاي علمي مستمر آنها جهت طي پله پله ي مراحل به سمت رسيدن به كره ي ماه نمايش داده شده است. نشان داده شده كه علي رغم سرعت گرفتن روسها، آمريكاييها اصول تجربي علمي خود را تغيير ندادند، و تا تمامي راه حلهاي را امتحان نكنند، پا به اجرا نمي گذارند هر چند به صورت مقطعي سرعت رشد علمي آنها را كند نمايد.

در اين شش قسمت خواهيد ديد، وقتي قرار بود سفينه دو نفره شود، آمريكاييها پروژه ي مركوري و جميني  را شروع كردند و حتي مدت زمان اقامت در فضا از نظر رواني و فيزيكي براي فضا نوردان را سنجيدند. چندين بار تست جهت حصول اطمينان از نتايج و در نهايت ادامه ي پروژه ها.

حتي قبل از فرود آپولو 11 بر روي كره ي ماه، با توجه به شماره ي آن – يعني 11 – و توضيح فيلم، اين آپولو 8 بود كه به مدار ماه رسيد، و سپس آپولو 9 ماه نشين بدون سرنشين را ( يعني كپسول خالي ) را به سمت ماه رها كرد، و آپولو 10 – با ماه نشين بر روي كره ي ماه فرود آمدند و مجدد پرواز كردند ( بدون پياده شدن از فضا پيما ) و كليه ي اين تجربيات شد آپولو 11 و خروج نيل آرمسترانگ و قدم نهادن بر روي كره ي ماه. شايد اگر روسها هم قدم به قدم گام بر مي داشتند زود تر به ماه مي رسيدند...

در فيلم می بینید كه بيش از 400 استاد زبان انگليسي و ادبيات آمريكايي راجع به جمله ي معروف نيل آرمسترانگ نظر دادند، و وقتي او از ماه نشين خارج شد، گفت : اين قدم كوچكي براي من، و قدم بزرگي براي بشريت است ( ترجمه هاي متفاوت – قدم كوچك براي يك مرد – قدم كوچك براي انسان ... ) اين جمله را او به عنوان افسر نيروي هوايي آمريكا از خود نگفت، بلكه 400 استاد زبان و ادبيات بر روي آن كار كرده بودند.

پس از انتقال اولين نمونه هاي خاك ماه به زمين، و طي آزمايشان فراوان اولين خودروي برقي با لاستيك خاص براي ماموريتهاي بعدي آپولو طراحي شد، و تا آپولو 17 اين امر اسمترار يافت. و اينجاست كه اصول علمي و تجربيات و ثبت و آزمون و خطا، و در نهايت علوم مديريت پروژه و مديريت بحران، و مديريت دانش در كنار هم ناسا را چنان جهاني نمود.

 

 

همه نظرها (۰)

هیچ کس هنوز نظری ارسال نکرده