سحابی خرچنگ و رصد آن در طول زمان

این تصویر از سحابی خرچنگ در سال ۲۰۱۸ و با استفاده از ترکیب داده‌های رصدخانه اشعه ایکس چاندرا (آبی و سفید)‌، تلسکوپ فضایی هابل (بنفش) و تلسکوپ فضایی اسپیتزر (صورتی) بدست آمده است. انفجار ستاره‌ای که سحابی خرچنگ را بوجود آورده است در سال ۱۰۵۴ از زمین دیده شد.

از زمان پرتاب تلسکوپ چندرا به فضا در سال ۱۹۹۹، این تلسکوپ بارها سحابی خرچنگ را رصد کرده است و داده‌های اشعه ایکس به ستاره‌شناسان کمک کرده تا این جرم شگفت انگیز را بهتر بشناسند. دلایل بسیاری برای مطالعه دقیق سحابی خرچنگ وجود دارد: این جرم یکی از معدود مواردی است که شواهد تاریخی از انفجار ستاره آن وجود دارد. وجود این جدول زمانی قطعی به دانشمندان کمک می‌کند تا جزییات این انفجار و پیامدهای ناشی از آن را بشناسند. گزارش‌های زیادی از کشورهای مختلف درباره ظهور «ستاره‌ای جدید» در صورت فلکی ثور در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد وجود دارد.

از آن زمان تاکنون اطلاعات زیادی درباره سحابی خرچنگ بدست آمده‌ است. ستاره‌شناسان امروز می‌دانند که درون این سحابی یک ستاره نوترونی با میدان مغناطیسی قوی وجود دارد که به سرعت در حال چرخش است و تپ‌اختر یا پالسار نام دارد؛ ستاره عظیمی که با پایان یافتن سوخت هسته‌ای در خود فروریخته است. ترکیب سرعت چرخش زیاد و وجود میدان مغناطیسی قوی، یک میدان الکترومغناطیس می‌سازد که باعث ایجاد جت ماده و پاد ماده در دو قطب شمال و جنوب تپ‌اختر می‌شود. تپ‌اختر سحابی خرچنگ یکی از سریع‌ترین تپ‌اخترها است که ستاره نوترونی آن ۳۰ چرخش بر ثانیه دارد.

منبع: NASA