ماه، تنها قمر زمین، در مداری بیضی شکل به دور سیاره زمین می چرخد. در چنین مداری ماه در نقطه ای به نام اوج مداری به دورترین فاصله و در نقطه ای به نام حضیض مداری به نزدیک ترین فاصله از زمین می رسد. بنابراین اندازه ظاهری و درخشندگی ماه کامل متناسب با فاصله ماه تغییر می کند. در زمان حضیض (نزدیک ترین فاصله)، ماه کامل تا ۱۴ درصد بزرگتر از حالت اوج (دورترین فاصله) دیده می شود و تا ۳۰ درصد درخشان تر است. البته در هر حضیض با توجه به فاصله ماه از زمین اندازه و درخشندگی ماه متفاوت و کمتر از این مقدارها است. چنین ماه کاملی یک ابر ماه نام دارد.
روز ۱۲ آذر و هم زمان با ماه کامل، ماه به حضیض خود و فاصله ۳۵۷۴۹۲ کیلومتر رسیده و در نتیجه ساکنین زمین شاهد یک ابر ماه خواهند بود. ماه زمانی به فاز بدر یا کامل می رسد که زمین در فاصله بین ماه و خورشید قرار گیرد. در این زمان ماه پس از غروب خورشید، طلوع می کند. ۱۲ آذر ماه در آسمان تهران در ساعت ۵:۵۲ دقیقه بعد از ظهر طلوع می کند. تماشای این ماه که کمی بزرگتر و درخشان تر است را از دست ندهید. هر چند تماشای ماه همیشه جالب است.
موقعیت ماه در زمان ماه کامل (سمت راست) و ماه نو (سمت چپ)
در تصویر زیر تفاوت یک ابر ماه (سمت راست) و ماه متوسط (سمت چپ) را می بینید.
همه نظرها (۰)