. کهکشان مثلث، یک کهکشان ماریپیچی است که با راه شیری تنها 3 میلیون سال نوری فاصله دارد. این عکس ، نقشه برداری وسیعی از سومین کهکشان بزرگ گروه محلی ما بوده و همچنین منظره ای چشم گیر از 40 میلیارد ستاره ای است که یکی از دورترین اجرام قابل رویت با چشم غیر مسلح را تشکیل می دهند.
تصویر تازه گرفته شده ی هابل از کهکشان مثلث (که با نام های کاتالوگی M33 و NGC598 نیز شناخته می شود)، از 665 میلیون پیکسل تشکیل شده و مناطق مرکزی و بازوهای مارپیچی داخلی کهکشان را به نمایش می گذارد. به منظور ساخت این عکس، هابل 56 تصویر مختلف را عکس برداری کرده و سپس آنها را کنار هم قرار داده است.
زیر یک آسمان تاریک، به دور از آلودگی نوری و با چشم غیر مسلح می توان کهکشان مثلث را به صورت جرمی کم نور و مه آلود در صورت فلکی مثلث مشاهده کرد. این جرم با درخشش ضعیفش ، هدف مهیجی برای رصدگران آماتور می باشد. در فاصله تنها 3 میلیون سال نوری از راه شیری ، کهکشان مثلث عضوی جالب در گروه محلی است. این کهکشان در عین قرار داشتن در رتبه ی سوم از نظر بزرگی ، کوچکترین کهکشان مارپیچی این گروه می باشد. با قطری به طول 60 هزار سال نوری ، این کهکشان در برابر کهکشان آندرومدا با قطر 200 هزار سال نوری و کهکشان راه شیری با قطر 100 هزار سال نوری، بسیار کوچک است.
کهکشان مثلث در کنار کوچک بودن از نظر اندازه، شامل تعداد ستاره کمتری نسبت به دو کهکشان دیگر می باشد. ستاره های این کهکشان حداقل یک واحد از راه شیری و دو واحد از آندرومدا کمتر هستند. با در نظر گرفتن 10 تا 15 میلیون ستاره منفرد قابل مشاهده در این تصویر، به سختی می توان اعداد و آمار به دست آمده را درک کرد.
برخلاف دو کهکشان ماریپیچی دیگر در گروه، کهکشان مثلث قرص برآمده چندان درخشانی ندارد و همچنین یک کهکشان مارپیچی ساده است. یعنی علی رغم کهکشانهای مارپیچی میلهای، بازوهای آن مستقیماً به مرکز آن متصلاند. (در کهکشانهای مارپیچی میلهای ، بخش میله مانندی از مرکز کهکشان عبور کرده است که بازوهای کهکشان به دوسر آن میله متصلاند. کهکشان آندرومدا و راه شیری از این دسته مارپیچیها هستند). با این وجود، این کهکشان سحابیهایی با حجم بسیار زیادی از گرد و غبار دارد و روند تشکیل ستارگان در آن بسیار سریع است. به طوری که هر دو سال، ستارهای با جرم میانگین یک جرم خورشیدی (1030*99/1 کیلوگرم) در این کهکشان متولد می شود.
فراوانی سحابی ها و ابرهای گازی در کهکشان مثلث، زمینه علاقه منجمان را فراهم کرده تا به دنبال تهیه تصاویری با جزئیات بالا از این کهکشان باشند. هنگام تولد ستارگان ، مواد موجود در ابرهای گازی و گرد و غبار مصرف شده و سوخت کمتری برای ستارگان در حال انقباض باقی میماند. هابل در تصویر خود، دو نمونه از 4 منطقه ی درخشان این کهکشان را عکس برداری کرده است. NGC604 و NGC595 . منطقه ستارهزایی NGC604 دومین منطقه درخشان هیدروژن یونیزه (مناطق HII) در گروه محلی بوده و همچنین ، جزء بزرگترین مناطق تشکیل دهنده ی ستارگان در گروه به شمار می رود.
منطقه ستارهزایی NGC604
منطقه ستارهزایی NGC595
چنین رصدهای جزئی و دقیقی از کهکشان مثلث دارای ارزش زیادی هستند. همراه با مطالعات انجام شده روی کهکشان های راه شیری ، آندرومدا و ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ ، منجمان قادر خواهند بود روند شکلگیری ستارگان و تحول ستارهای را بهتر درک کنند.
یادداشت: کهکشان ما، راه شیری، یکی از اعضای گروه محلی است. گروه محلی شامل بیش از 50 کهکشان بوده که توسط نیروی گرانشی به یکدیگر مقید شدهاند. بزرگترین اعضای این گروه، کهکشان آندرومدا (M31 - م) ، راه شیری و کهکشان مثلث هستند. اعضای باقی مانده، کهکشان های کوتولهای هستند که هر کدام به دور یکی از 3 کهکشان بزرگتر گردش می کنند.
کهکشان آندرومدا، در سال 2015 توسط تلسکوپ هابل نقشه برداری شد و تصویرش در کنار این که دقیقترین و جزئی ترین تصویر تاکنون تهیه شده از این کهکشان است، بزرگترین تصویر ثبت شده توسط هابل نیز می باشد.
تصویر هابل از کهکشان آندرومدا
منبع: sci.esa.int
همه نظرها (۰)