ستاره شناسان لهستانی که از تلسکوپ های زمینی برای بررسی این دنباله دار استفاده کردهاند، میگویند رنگ این دنباله دار مایل به قرمز بوده و قطر هسته آن در حدود 2 کیلومتر است. (از سایت Phys)
در گزارش ناسا در این زمینه آمده است:
تلسکوپ فضایی هابل بهترین تصویر از دنباله دار 2l/Borisov را ثبت کرد. پیش تر و با توجه به سرعت و مدار حرکت این دنباله دار، ورود آن از فضای بین ستارهای به منظومه شمسی تایید شد.
این تصویر توسط هابل و در تاریخ 12 اکتبر 2019 گرفته شده است. این عکس واضح ترین نگاره از این ستاره دنباله دار تا به امروز است. هابل گرد و غبار موجود در اطراف هسته را آشکار کرده ولی خود هسته به علت کوچک بودن برای هابل، قابل رویت نیست.
دنباله دار 2l/Borisvo، دومین جسم ثبت شده از فضای بین ستارهای است که وارد منظومه شمسی ما شده است. در سال 2017 اولین جسم شناخته شده با نام رسمی "اوما اوما"، وارد منظومه شمسی شد. سپس در فاصله 24 میلیون کیلومتری از خورشید به حضیض مداری اش رسید و در ادامه از منظومه شمسی خارج شد. دیوید جیویت از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (UCLA) که رهبری این پروژه را داشته گفت: "در حالی که به نظر میرسد اوما اوما یک سنگ است، Borisov واقعاً فعال است، این جرم بیشتر شبیه به یک دنباله دار معمولی و متداول است تا یک قطعه سنگ."
مدار اوما اوما
دنباله دار هایی از این دست، که از فضای بین ستارهای وارد منظومه شمسی می شوند، سرنخ های ارزشمندی از ویژگی های سیستمهای سیارهای که احتمالاً مدتها پیش در منظومه ستارهای دیگر به وجود آمده فراهم میکنند. این خصوصیات شامل ترکیب شیمیایی، ساختار و سایر خصوصیات گرد و غبار آن سیستمهای سیارهای است.
آمایا مورو مارتین از مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور گفت: "اگرچه یک سیستم ستارهای دیگر میتواند کاملاً متفاوت از منظومه شمسی ما باشد، اما به نظر میرسد، ویژگی های ساختاری این دنباله دار، بسیار شبیه به مواد موجود در منظومه شمسی ما است."
هابل از این ستاره دنباله دار، در فاصله 420 میلیون کیلومتری از زمین عکاسی کرد. این ستاره دنباله دار در حال نزدیک شدن به خورشید است و در تاریخ 7 دسامبر 2019، به نزدیک ترین فاصله اش به زمین میرسد. این نزدیک ترین فاصله، دو برابر فاصله زمین از خورشید خواهد بود.
مسیر این دنباله دار هذلولی بوده و در حال حاضر با سرعت 177 هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت است. تا اواسط سال 2020، این دنباله دار از فاصله حدود 900 میلیون کیلومتری و ورای مدار مشتری از منظومه شمسی خارج خواهد شد. سپس شاید تا میلیون ها سال در فضای بین ستارهای سرگردان باشد تا دوباره به یک منظومه ستارهای دیگر وارد شود.
گنادی بوریسف، ستاره شناس آماتور از شبه جزیره کریمه اوکراین، این ستاره دنباله دار را در 30 آگوست 2019 کشف کرد. پس از یک هفته مشاهداتِ ستاره شناسان آماتور و حرفه ای در سرتاسر جهان، بخشِ سیاره های کوچک اتحادیه بین المللی نجوم و مرکز مطالعات اشیاء نزدیک به زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا، مسیر این دنباله دار را محاسبه کردند. بر این اساس، تایید شد که این دنباله دار از فضای بین ستارهای وارد منظومه شمسی شده است.
تا به حال، همه دنباله دار های ثبت شده از حلقه های یخی در حاشیه منظومه شمسی به نام کمربند کوییپر یا ابر اورت آمده اند. جایی که با فاصله یک سال نوری از خورشید خواستگاه این دنباله دار ها است و محدوده منظومه شمسی را تعریف میکند.
محققان میگویند که بوریسف و "اوما اوما" تنها آغاز کشف اجرام بین ستارهای هستند. اجرامی که در حال انجام یک سفر کوتاه از منظومه شمسی ما هستند. طبق یک مطالعه، هزاران عدد از اینگونه اجرام، در هر لحظه در حال گذر از منظومه شمسی هستند. اگرچه بیشتر آنها با به علت اندازه کوچکشان با تلسکوپ های امروزی قابل تشخیص نیستند.
مشاهدات هابل و تلسکوپ های دیگر نشان داده است که، حلقه های یخی (همچون کمربند کوییپر) به دور ستارگان جوانی تشکیل میشوند که همزمان سیاره ها در گرد آنها در حال شکل گیری هستند. یک "بازی پین بال" گرانشی بین این اجسام دنباله دار و سیارات در حال چرخش به دور ستاره ها میتواند، آنها را به فضای بین ستارهای پرتاب کند.
مشاهدات آتی هابل از 2l/Borisov برای ژانویه سال 2020 برنامه ریزی شده است.
ماکس ماتلر ، عضو دیگر تیم مشاهده ، گفت: "دنباله دارهای جدید همیشه غیرقابل پیش بینی هستند. آنها گاهی اوقات به طور ناگهانی درخشان میشوند و حتی به دلیل اینکه در معرض گرمای شدید خورشید قرار میگیرند، به صورت ناگهانی شکسته میشوند. هابل آماده است تا با استفاده از ابزار های حساس و وضوح بالای خود، شاهد اتفاقات بعدی باشد."
همه نظرها (۰)