یافته ی جدید هابل ایده های ما درباره ی کهکشان ها را به چالش میکشد

اجرام در نقاط دورتر عالم ، کوچک به نظر میرسند و دیدن آن ها مشکل است، مگر اینکه پشت شیشه ی یک ذره بین کیهانی قرار گرفته باشند !
این دقیقا موردی برای MACS 2129-1 بود ، کهکشانی که به وسیله ی یک خوشه ی غول آسای کهکشان های پیش زمینه مشاهده شده است. با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ، اخترشناسان موفق شده اند یک دید اجمالی بر این اجرام غیر معمول به دست آورند ، که به نظر می رسد کهکشان های قدیمی و مرده ای باشند که درحال حاضر ستاره ای به وجود نمی آورند و این کار را تنها چند میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ متوقف کرده اند. نه تنها این کهکشان با تشکیل ستاره هایش زودتراز چیزی که انتظار میرفت ، مرد ، بلکه به شکل یک دیسک که بیشتر شبیه به اجتماع ستارگانی که به مانند توپ های پرزدار و کرک دار بودند، شکل گرفت که اخترشناسان حدس میزنند آن ها را دیده اند.
نتایج آن که در 22 ژوئن ، به عنوان موضوعی در مقاله ی nature دیده شد ، که کهکشانی با بزرگی نصف کهکشان راه شیری اما با وزنی سه برابر آن ، را توضیح میدهد. این کهکشان دیسک مانند فشرده از ستارگان قدیمی و قرمزی است که به سرعت درحال چرخش اند و سرعت آنها بیش از دو برابر سرعت ستارگانیست که در مرکز کهکشان ما میچرخند. منجمان به وسیله ی پدیده ای که لنز گرانشی نامیده می شد ، آن را کشف کردند. که طی آن جرم عظیمی مانند یک خوشه ی کهکشانی ، هنگامی که به سمت زمین سفر میکند ، تصویری را که ما در آسمان میبینیم بزرگ تر میکند. این موضوع به محققان اجازه میدهد تا دوره های خیلی نزدیکتر ( به زمان حال) جهان هستی را مکاشفه کنند کما اینکه به غیر از این با ابزارهای امروزی قابل تحلیل نبودند.
بر اساس اطلاعات وداده های بایگانی از Cluster Lensing And Supernova (CLASH) (لنز خوشه ای و ابرنواختر) که توسط هابل بررسی شده ، تیمی که کهکشان را کشف کرد، قادر به اندازه گیری سن ستارگانش ، مجموع کل جرم ستاره ای آن ، و سرعت  شکل گیری ستاره ی آن ، بود.
چیزی که آنها به دست آوردند ، گیج کننده بود.
در تصورات رایج  ما از شکل گیری کهکشان ،در دوره های اخیرتر جهان هستی،  کهکشان های دیسک شکل (مانند کهکشان راه شیری ما) ستارگان را در طول دوره ی جوانیشان شکل داده اند که پیش از تبدیل شدن به کهکشان های بیضوی قرمز و مرده در محل فضای نزدیک تر (محلی) ، ستارگانی آبی و پرنوروجوان بوده اند. به نظر می رسد این گذار عمدتا درخلال ادغام ها اتفاق می افتد . که بصورت تصادفی در اثر چرخش ستارگان به نوع دیگری از کهکشان تبدیل میشود و آن را از یک دیسک مرتب به شکل بیضی در می آورد. بنابراین کهکشان های قدیمی تر و با جرم بیشتر، باید به صورت بیضی ای از اجتماع توپ ستارگان باشند، نه یک دیسک منسجم و به هم چسبیده.

بنابراین ،کهکشان MACS 2129-1 این تصور را که اذعان دارد کهکشان دیسکی در جهان اولیه که  تکامل آن با گذشتن از مرحله ی تشکیل ستاره به مرحله ی مرگ بدون ادغام اتفاق افتاده است، به چالش کشیده است. سرپرست محقق Sun Toft از مرکز کیهان شناسی Dark در موسسه ی Niels Bohr ، دانشگاه کپنهاگن در یک نشریه ی مطبوعاتی گفته است : " این دید و بینش جدید ممکن است ما را مجبور به بازبینی تمام مبانی کیهان شناسی ، که کهکشان ها چگونگه در همان اوایل پایان می پذیرند (می سوزند و قرمز می شوند) وبه کهکشان های بیضوی شکل تبدیل می شوند ، کند."

چه چیزی باعث میشود این کهکشان خیلی زود بسوزد ( به مرحله ی مرگ برسد و قرمز شود) در حالیکه شکل دیسکی خود را حفظ می کند ؟ دلیل قطعی آن ناشناخته است اما احتمالات قوی تری از جمله : سیاه چاله های غول آسای مرکزی فعال و گاز های سرد روانه به سمت کهکشان که هریک به تنهایی مانع از تولد ستارگان میشوند،نیز وجود دارند.

درحال حاضر MACS 2129-1 تنها کهکشان در نوع خود است که این الگو را به هم میزند .اما از حقایق موجود اینطور برمی آید که اختر شناسان حدس میزنند که کهکشان های مرده در دور دست ها ، شبیه همتایانشان در نزدیکی ما هستند.

به این دلیل که فرضیه ها درباره ی این کهکشان های دور دست ، بدون اتفاقات بزرگی مثل پدیده ی Lending که اختر شناسان را متوجه MACS 2129-1 کرد ممکن بود نادرست باشند.
Toft  گفته است : " شاید ما نسبت به این حقیقت در باره ی کهکشان های مرده در نزدیکی خود (کهکشان خود) که درواقع به شکل دیسک هستند ، چشم بر بسته بودیم به این دلیل که حقیقتا نمی توانستیم آن ها را تحلیل کنیم .

تیم Toft  امیدوار است با راه اندازی تلسکوپ فضایی جیمز وب ، آنها ابزار های قوی تری برای دیدن اجرام دوری که تحلیلشان مشکل است ، بدون تکیه بر صرفا پدیده ی Lensing ، به دست آورند. نمونه ی بزرگ تری از کهکشان ها مانند کهکشان MACS 2129-1 به اخترشناسان میگوید که آیا ایده هایشان درباره ی شکل گیری کهکشان ها باید بروز رسانی شود ؟ کمااینکه سرنخ هایی هم در مورد دلیل جلوگیری از تشکیل ستارگان توسط این کهکشان ها ارایه می دهد.