خوشه کروی M79

خوشه کروی M79

خوشه کروی M79 یا NGC 1904، در فاصله ۴۱ هزار سال نوری از ما و در صورت فلکی خرگوش است. در این خوشه کروی  ۱۵۰۰۰۰ ستاره در محدوده ای با قطر ۱۱۸ سال نوری وجود دارد. این گوی ستاره ای شامل قدمی ترین ستاره های کهکشان ما می شود؛ سن خوشه ۱۱.۷ میلیارد سال تخمین زده می شود. بیشتر خوشه های کروی در اطراف مرکز کهکشان راه شیری قرار دارند. در حالی که خوشه M79 در آسمان در جهت مخالف مرکز کهکشان است. یکی از فرضیات مکان متفاوت این خوشه در کهکشان این است که احتمالا در همسایگی خوشه چگالی ستاره ها بیش از حد معمول بوده و در نتیجه خوشه کروی شکل گرفته. احتمال دیگری نیز وجود دارد که خوشه M79 در یک کهکشان کوتوله غیر معمول که با کهکشان راه شیری ادغام شده، بوجود آمده است. در این تصویر هابل ستاره های زرد رنگ ستاره های خورشید-مانند، ستاره های قرمز نشان دهنده غول های سرخ یا مرحله پایانی زندگی برخی از ستاره ها و اکثر ستاره های آبی رنگ پراکنده شده در خوشه ستاره هایی قدیمی در مرحله هلیوم سوزی هستند. در این ستاره های آبی رنگ سوخت هیدروژن به پایان رسیده است و در هسته آنها هلیوم می سوزد. ستاره هایی که رنگ آبی کم رنگ دارند ستاره های داغ و جوان هستند. این ستاره ها از برخورد ستاره های دوتایی یا دو ستاره در خوشه کروی بوجود آمده اند. خوشه کروی M79 در سال ۱۷۸۰ توسط Pierre Méchain کشف شد. او این کشف را به چارلز مسیه گزارش داد. چهار سال بعد، ویلیام هرشل با تلسکوپی بزرگتر از تلسکوپ مسیه M79 را رصد کرد و دریافت که این جرم یک خوشه ستاره ای کروی است.