سیاره‌ای هم اندازه زمین در منطقه قابل سکونت

  • زمان : ۱۳۹۹/۱/۳۰،‏ ۱۸:۴۰
  • نمایش : ۹۵۰ دفعه
  • موضوع : اخبار سایت
دانشمندان با تحلیل دوباره داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، سیاره‌ای هم اندازه زمین را کشف کرده‌اند که در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد.

این سیاره که Kepler-1649c نام دارد در فاصله ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته و از نظر اندازه و دما شبیه به زمین است.

این سیاره فراخورشیدی تنها ۱.۰۶ برابر زمین است و میزان نوری که از ستاره خود دریافت می‌کند ۷۵ درصد نوری است که از خورشید به زمین می‌رسد. بنابراین دمای سیاره احتمالا تقریبا به اندازه زمین است. اما بر خلاف زمین، این سیاره فراخورشیدی به دور یک کوتوله سرخ می‌چرخد. چنین ستاره‌هایی می‌توانند انفجارهایی در سطح خود داشته باشند  که برای وجود حیات یک تهدید است.

همچنان ناشناخته‌های زیادی درباره سیاره Kepler-1649c وجود دارد. از جمله جو سیاره که می‌تواند بر دمای سطحی آن تاثیر بگذراد. با این وجود، این سیاره برای دانشمندان یک سیاره فراخورشیدی مهم است. قبلا سیارات دیگری به اندازه زمین و یا با دمای مشابه کشف شده بودند، اما هیچ کدام از آن‌ها با دما و اندازه مشابه زمین در منطقه قابل سکونت ستاره قرار نداشتند.

مدت زمان گردش سیاره Kepler-1649c به دور ستاره‌اش تنها ۱۹.۵ روز است. به علاوه در این سیستم سیاره دیگری تقریبا با همان اندازه وجود دارد. اما این سیاره در فاصله نصف سیاره Kepler-1649c به ستاره‌اش قرار گرفته است.

تلسکوپ فضایی کپلر سیاره‌های فراخورشیدی را با کمک روش گذر جستجو می‌کرد. در این روش تغییرات نوری ستاره‌ها که در نتیجه عبور سیاره از مقابل‌شان است با دقت زیر نظر گرفته می‌شود. اما حجم عظیم داده‌های کپلر، کار تحلیل آن‌ها را سخت می‌کند. سیاره Kepler-1649c در الگوریتم‌های قبلی داده‌های تلسکوپ کپلر نادیده گرفته شده بود و طی تحلیل دوباره داده‌ها کشف شد.

سیاره Kepler-1649c نه تنها به دلیل شباهت با زمین از نظر اندازه و انرژی دریافتی برای ستاره‌شناسان جالب توجه است، بلکه سیستم این سیاره نیز با سایرین تفاوت دارد. در این سیستم به ازای هر ۹ بار گردش سیاره خارجی به دور ستاره میزبان، سیاره داخلی دقیقا ۴ بار به دور ستاره می‌چرخد. بنابراین مدارها نسبت پایداری دارند و در نتیجه برای مدت زیادی بدون تغییر می‌مانند.

یک نسبت تناوبی عالی به واسطه پدیده‌ای به نام رزونانس مداری بوجود می‌آید. اما نسبت ۹ به ۴ در میان سیستم‌های سیاره‌ای تقریبا بی‌نظیر است. معمولا رزونانس مداری ۲ به ۱ یا ۲ به ۳ است. بنابراین چنین نسبت خاصی در سیستم سیاره Kepler-1649c می‌تواند نشان‌ دهنده وجود سیاره سوم نیز باشد. سیاره‌ای که در میان سیاره داخلی و خارجی قرار گرفته و نسبت رزونانس ۲ به ۳ را می‌سازد.

البته وجود این سیاره به اثبات نرسیده و هنوز ناشناخته‌های زیاده درباره این منظومه وجود دارد.

 

منبع: NASA

همه نظرها (۰)

هیچ کس هنوز نظری ارسال نکرده