دنباله دار چگونه متولد شدند

در تعیین این که دنباله دار ها چگونه در شکل گیری منظومه ی خورشیدی دخالت داشتند، مهم ترین چیز فهمیدن این موضوع است که چگونه دنباله داری مثل  67P/Churyumov-Gerasimenko  شکل گرفته است.

اگر دنباله دارها بسیار قدیمی هستند، پس باید در آشکار ساختن خواص ابر ستاره ای که از خورشید، سیاره ها و اجرام کوچک را در 4.6 میلیارد سال پیش تشکیل داده و همچنین فرایندی که سیستم سیارات را به شکل امروزی در اورد، کمک کند.

دیگر فرضیه ممکن این است که ان ها قطعات جوان تری هستند که از برخورد قطعات پیرتر مثل اجرام یخی فرانپتونی تشکیل شده اند. آن ها می توانند از داخل چنین اجرام بزرگی ،از برخوردهای مزاحم  و فرایند ساختن بدنه جدید از باقی مانده های قدیمی تر به ما اطلاع دهند.

به هر حال دنباله دارها شاهد رخ داد مهم منظومه ی خورشیدی بوده اند و این دلیلی است که ما اطلاعات کاوشگر "روزتا"(Roseta)را به دقت اندازه گیری میکنیم. در کنار اطلاعات این کاوشگر، رصد دیگر دنباله دارها نیز به ما در انتخاب فرضیه درست کمک میکند.

درطول دوسالی که کاوشگر "روزتا"(Roseta) برروی دنباله دار67P/Churyumov-Gerasimenko  بود،عکسی از آن نشان داد به عنوان جسمی با چگالی کم و متخلخل وبدنه ی  دو بخشی  با لایه های زیاد.

این تخلخل غیرعادی زیاد داخلی، اولین نشانه است که این بزرگ شدن نمی تواند با برخوردهای شدید رخ داده باشد. همانطور که اینها فشرده شده ی مواد شکستنی است. ساختار و خواص مشاهده شده با اندازه های مختلف توسط دوربین کاوشگر "روزتا"(Roseta) اطلاعات بیشتری را درباره ی اینکه این بزرگ شدن چگونه بوجود امده است به ما ارایه می دهد.

تحقیقات قبلی نشان داد که سر و بدنه در حالت اصلی شی هایی جدا بودند ولی برخوردی که آن ها را به هم ادغام کرده است باید در سرعت کم باشد که به هیچ کدام آسیبی وارد نشود. این قضیه که هر دو دارای لایه های مشابه هستند نشان می دهد که هردو باید تحت تکاملی مشابه و اینکه میزان نجات آن ها در مقابل برخورد های وحشتناک در یک دوره ی زمانی قابل توجه باید بالا بوده باشد.

حتی امکان دارد ادغام آن ها در یک میزان کوچکتری رخ داده باشد.

در یک میزان کوچکتر چند متری بافت هایی سخت در چاله های متعدد و در معرض صخره های بلند در مکان های متفاوت در دنباله دار مشاهده شد.

درحالی که این امکان وجود دارد که این شکل ظاهری فقط از ترک بوجود امده است و همچنین گمان می رود سرنخی از برامدگی های تشکیل دهنده دنباله داربه ما می دهد. این "ریش ریش ها" می توانند سایز معمول دنباله دارهای کوچکی که در ادغام جمع شدند، باشند تا دنباله دار بزرگ را بسازند.

با توجه به نظریه،سرعت دنباله دارهای کوچک در هنگام برخورد و ادغام در زمان فرانید بزرگ شدن دنباله دار، تغییر کرده است و با برامدگی هایی به ارتفاع چند متر ظاهر می شوند. به همین دلیل در عکس ها در مقیاس متری انتظار می رود بسیار جمع و جور و ارتجاعی باشد و به خصوص جالب است که در این مقیاس مشخص جنس دنباله دار با برامدگی همراه است.

بامدارک بیشتر،شامل انالیز طیفی ترکیب های دنباله دار، نشان می دهد که سطح ان تجربه ی جابجایی  اب مایع برروی ان را داشته است یا نه و انالیز گازهای خارج شده  از یخ های تصعید شده ی زیر زمین نشان می دهد که دنباله دار از کربن مونوکسید،اکسیژن،نیتروژن و ارگون غنی می باشد.

این مشاهدات نشان می دهد که دنباله دار در شرایط بسیار سرد شکل گرفته است و در بیشتر طول عمر خود گرمای قابل توجهی را تجربه نکرده است.

در حالی که اجرام فرا نپتونی  از بیرون به منظومه ی خورشیدی می رسند،به نظر میرسد به وسیله ی مواد رادیو اکتیو کم عمر گرم شده اند، با این حال دنباله دار ها این فرانید گرم شدن را ندارند و ما باید این پارادوکس را به وسیله ی یک نگاه با تمام جزییات به مدل های منظومه ی خورشیدی برطرف کنیم و به دنبال ایده جدید باشیم.

گروهی از دانشمندان پیشنهاد دادند که اعضای بزرگتر اجرام فرا نپتونی به سرعت در اولین میلیون سال ابر ستاره ای شکل گرفته اند.و با کمک گازهای فرار که به سرعت در جهت بزرگ شدن سایز خود و حتی رسیدن به 400 کیلومتر شتاب گرفتند.

نزدیک 3 میلیون سال در تاریخ منظومه ی خورشیدی ، گاز از ابر ستاره ای ناپدید شده است و فقط مواد جامد به جا گذاشته است.بعد در حدود 400 میلیون سال جرم اجرام فرانپتونی به ارامی  به وسیله ی جاذبه مواد بیشتری به هم جذب شدند و فشرده و لایه لایه شدند.بعضی از این اجرام به اندازه ی پلوتون در امدند.

دنباله دار ها الگوی دیگری دارند،بعد از فاز اولیه ی بزرگ شدن اجرام فرا نپتونی،سنگ ریزه ها و مواد منجمد باقی مانده در سرما،در قسمت بیرونی ابر ستاره ای شروع به حرکت با سرعت کم به سمت هم دیگر کردند.در زمان ناپدید شدن گاز ها از ابر ستاره ای تقریبا 5 کیلومتر از دنباله دار ها ساخته شد.

این سرعت کم بزرگ شدن این اجازه به دنباله دار می دهد که بعضی از مواد قدیمی و غنی از ابر ستاره ای را حفظ کند ،از ان جایی که ان ها انرژی تولید شده از تجزیه رادیواکتیو که بدون داغ  شدن زیادشان همراه بود را خارج میکردند.

مدل جدید ما توجیه می کند چیزی که ما در مشاهدات دقیق کاوشگر "روزتا"(Roseta) از دنباله دار  67P/Churyumov-Gerasimenko  دیدیم،و همچنین چیزهایی که از ماموریت های قبلی ای که از دنباله دار گذشته بود.

دنباله دار ها واقعا گنج های منظومه ی شمسی هستند (نقل قول از ادز مت "adds matt" )

منبع: phys.org