مهم کاسینی و مأموریت پایان بزرگ

22 آوریل ۲۰۱۷ مأموریت پایان بزرگ آغاز شد. در این مأموریت کاسینی ۲۲ مدار را در بین زحل و حلقه های آن طی می کند تا داده های جدیدی از فاصله نزدیک به این غول گازی بدست بیاید. در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ کاسینی در جو زحل سقوط می کند تا مأموریت آن به پایان برسد.

مأموریت پایان بزرگ با پرواز نزدیک از کنار تیتان (یا تایتان Titan) آغاز شد تا فضاپیما مسیر خود را تغییر دهد و برای شیرجه در فاصله میان حلقه ها و سیاره آماده شود.

در هیچ پرواز دیگری، این منطقه منحصر به فرد دیده نشده بود. آنچه ما از این مدارهای نهایی یاد می گیریم، به درک ما از شکل گیری و تکامل سیارات غول پیکر کمک می کند.

برخی از اطلاعات مهم حاصل از این مأموریت عبارتند از:

۱ فضاپیما نقشه کاملی از میدان گرانشی و مغناطیسی سیاره تهیه می کند که نشان دهنده سازماندهی داخلی سیاره و رازهای آن خواهد بود.

۲ شیرجه های نهایی، اطلاعات گسترده ای از مواد تشکیل دهنده حلقه ها به ما می دهد.

۳ دوربین ها تصاویر شگفت انگیزی از حلقه ها و ابر های زحل ثبت می کنند.

در مدار نهایی، کاسینی در جو زحل غوطه ور می شود تا اطلاعات علمی منحصر به فردی را بدست آورد. پس از قطع شدن ارتباط، فضاپیما مانند یک شهاب سنگ در جو سیاره سقوط می کند.

تصاویر تا چند ساعت پیش از فروپاشی نهایی به زمین ارسال می شود، حتی با شیرجه فضاپیما در جو زحل، اطلاعات جدیدی ارسال خواهد شد. فضاپیما با استفاده از طیف سنج جرمی، اندازه گیری هایی را از جو سیاره انجام می دهد.

چرا مأموریت به پایان می رسد؟

امروز کاسینی در سیزدهمین سال مأموریت خود به دور سیاره زحل است. فضاپیما برای تنظیم مسیر خود، از یک موشک کم مصرف استفاده می کند.

در صورت عدم بررسی، در نهایت مأموریت از کنترل خارج می شود.

در دو قمر انسلادوس و تیتان، در دهه های گذشته نشانه های خوبی از وجود محیط زیست قابل سکونت دیده شده است.

برای جلوگیری از برخورد کاسینی با یکی از اقمار، ناسا مأموریت در جو زحل را برنامه ریزی کرد. به این ترتیب این اطمینان حاصل می شود که کاسینی نمی تواند مشکلی برای مطالعات آینده به وجود بیاورد.

با پایان مأموریت کاسینی در ماه سپتامبر، باید منتظر پردازش داده ها و بدست آمدن اطلاعات جدید از زحل باشیم.

زحل در رنگ های آبی و طلایی

این تصویر زیبا در سال ۲۰۰۶ از نزدیک سیاره زحل ثبت شده است. در تصویر حلقه های زحل به عمودی دیده می شود و سایه آنها در قسمت سمت چپی سیاره افتاده است. قمر انسالادوس که قطری به اندازه ۵۰۰ کیلومتر دارد در مقابل صفحه حلقه ها به صورت گوی سیاه رنگ کوچکی دیده می شود. در این تصویر خاص نیم کره شمالی سیاره آبی رنگ است، علت این موضوع دقیقا همان پدیده ای است که در جو زمین رخ می دهد؛ پراکندگی نور خورشید توسط مولکول های موجود در جو. با نگاه عمیق به ابر های زحل رنگ های طلایی مشخص است.

قمر پرامتئوس و حلقه F

در این تصویر از فضاپیمای کاسینی ناسا، قمر کوچک زحل نزدیک به حلقه F این سیاره مشخص است. این قمر کوچک با قطری به اندازه ۸۶ کیلومتر بر حلقه های کم نور زحل اثرات گرانشی دارد. همچنین در سمت چپ تصویر تفاوت درخشندگی حلقه A و سایر حلقه ها به خوبی معلوم است. این نما در ۱۵ می ۲۰۱۷ ثبت شده است. فاصله کاسینی و سیاره در زمان عکاسی ۱.۱ میلیون کیلومتر بوده و مقیاس تصویر ۶ کیلومتر در هر پیکسل است.