دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه دورهام انگلستان، Ady Annuar گفت:«این سیاهچاله ها به نسبت به کهکشان راه شیری نزدیک هستند اما تا به حال از دید تلسکوپ ها پنهان مانده بود.»
هردوی این سیاهچاله ها موتور کهکشان هایی هستند که «هسته فعال کهکشانی» نام دارند. این هسته های کهکشانی اختروش نام دارند. اختروش ها یک جرم پر نور در مرکز کهکشان هستند و قادرند 10 میلیارد برابر انرژی تولیدی خورشید در یک ثانیه، انرژی تولید کنند. این انرژی تولیدی می تواند در تمامی طول موج ها متغییر باشد.
هسته های فعال کهکشانی بسیار درخشان هستند زیرا ذرات اطراف سیاهچاله بسیار داغ می شوند و در همه طول موج های امواج الکترومغناطیس (از موج کم انرژی رادیویی تا موج پر انرژی اشعه ایکس) تابش می کنند. با این حال این سیاهچاله ها توسط گاز و گرد و غبار ضخیم احاطه شده است. هر دو هسته فعال کهکشانی که توسط NuSTAR مورد مطالعه قرار گرفته است، از لبه دیده می شوند. به این ترتیب به جای دیدن مناطق مرکزی روشن، تلسکوپ ها ابتدا اشعه ایکس بازتاب شده از گاز و گرد و غبار را رصد کردند.
پیتر بورمن، دانشجوی دانشگاه ساوتهمپتون انگلستان گفت: «همان طور که خورشید را در یک روز ابری نمی توان دید، به دلیل وجود گاز و گرد و غبار نمی توان میزان روشنایی هسته فعال کهکشانی را تشخیص داد.»
بورمن سرپرست تحقیقات درباره کهکشان فعال IC 3639 در فاصله ۱۷۰ میلیون سال نوری از ما است. محققان داده های NuSTAR را با داده های قدیمی رصدخانه اشعه ایکس چاندرا مقایسه کردند. با توجه به حساسیت بیشتر داده های NuSTAR نسبت به چاندرا، IC 3639 به عنوان یک هسته فعال کهکشانی شناخته شد. NuSTAR با اندازه گیری دقیق مقدار ماده پنهان شده، به تعیین درخشندگی IC 3639 کمک می کند.
سیاهچاله ابر پرجرم در مرکز کهکشان IC 3639
موضوع شگفت انگیز تر در این تحقیقات درباره کهکشان NGC 1448 است که به عنوان یک از نزدیک ترین کهکشان های بزرگ به کهکشان راه شیری در سال ۲۰۰۹ کشف شد. این کهکشان مارپیچی در فاصله ۳۸ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. سیاهچاله مرکزی این کهکشان توسط گاز و گرد و غبار پنهان شده است. داده های اشعه ایکس نشان می دهد که در مرکز NGC 1448 نیز مانند IC 3639 باید یک سیاهچاله فعال در میان گاز و گرد و غبار وجود داشته باشد.
همچنین محققان دریافتند که در NGC 1448 جمعیت زیادی از ستاره های جوان (با سن ۵ میلیون سال) قرار دارد و این موضوع نشان می دهد که هم زمان با تغذیه سیاهچاله، ستاره سازی اتفاق می افتد. ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا، از NGC 1448 تصاویر جدیدی ثبت کرده اند تا محل سیاهچاله آن را شناسایی کنند. تلسکوپ های بزرگ نوری و رادیویی نور اطراف سیاهچاله را بررسی می کنند تا مکان آن را تشخیص دهند.
منبع: Nasa
همه نظرها (۰)