این اطلاعات همچنین حضور کمربند گرد و غباری سردتر و امکان وجود یک سیستم سیارهای پیچیده را نیز نشان میدهد. این ساختارها به کمربندهای بزرگتر در سامانه خیلی شبیه هستند و انتظار میرود از ذرات سنگ و یخ، ساخته شده باشند که نتوانند سیارات را تشکیل دهند.
پروکسیما قنطورس نزدیکترین ستاره به خورشید است. یک کوتوله قرمز ضعیف، که در فاصله چهار سال نوری در قسمت جنوبی صورت فلکی قنطورس قرار دارد. پروکسیما بی که هم اندازه زمین است، به دور این ستاره، در حال چرخش است. پروکسیما بی در سال 2016 کشف شده و نزدیکترین سیاره به سامانهی خورشیدی است. اما در این سامانه بیش از یک سیارهی تنها وجود دارد. مشاهدات جدید ALMA، انتشار ابرها از گرد و غبار کیهانی سرد در اطراف ستاره را نشان میدهد.
نویسنده اصلی تحقیق جدید Guillem Anglada، از the Instituto de Astrofísica de Andalucía (CSIC) گرانادا در اسپانیا، اهمیت این یافته را توضیح میدهد: «گرد و غبار در اطراف پروکسیما مهم است، زیرا پس از کشف سیاره خاکی پروکسیما بی، این اولین نشانهای از حضور یک سامانهی سیارهای دقیق است و نشان از تنها نبودن یک سیاره در اطراف نزدیکترین ستاره به خورشید است.»
اندازهی ذرات سنگ و یخ در کمربندهای گرد و غباری از کوچکترین دانه گرد و غبار، کوچکتر از یک میلی متر، تا اجسام شبیه به سیارک با قطر بیش ازکیلومترها، تغییر میکند.
به نظر میرسد گرد و غبار در کمربندی است که چند صد میلیون کیلومتر از پروکسیما قنطورس فاصله دارد و جرم کل آن حدود به یک صدم جرم زمین است. تخمین زده شده است که این کمربند، درجه حرارتی حدود منفی 230 درجهی سانتی گراد، به اندازهی سرمای کمربند کوئیپر در خارج از سامانهی خورشیدی ما دارد.
همچنین در اطلاعات ALMA، نشانهای از کمربند دیگری از گرد و غبار سردتر و ده برابر دورتر وجود دارد. طبیعت کمربند بیرونیتر، با توجه به محیط بسیار سرد آن، دور از یک ستارهای که سردتر و ضعیفتر از خورشید است، بسیار قابل توجه است. هر دو کمربند نسبت به فاصلهی پروکسیما بی از ستاره پروکسیما قنطورس، دورتر و در فاصله 4 میلیون کیلومتر از ستارهی اصلی آن در حال چرخش هستند.
Guillem Anglada در مورد مفاهیم این کشف توضیح میدهد: «این نتیجه نشان میدهد که پروکسیما قنطورس ممکن است یک سیستم سیارهای چندگانه با تاریخ غنی از برخوردها باشد که منجر به تشکیل یک کمربند گرد و غباری شده است. همچنین مطالعهی بیشتر ممکن است اطلاعاتی را فراهم کند که به مکان سیارات اضافی که هنوز شناخته نشده است، اشاره کند.
سامانهي سیارهای پروکسیما قنطورس نیز بسیار جالب است زیرا طرحهای Starshot را برای اکتشاف مستقیم آیندهی سیستم با میکروپروبهای متصل به laser driven sails هدایت میکند. شناخت محیط گرد و غبار در اطراف ستاره، برای برنامه ریزی چنین مأموریتی ضروری است.
همکاران Pedro Amado، همچنین از Instituto de Astrofísica de Andalucía، توضیح میدهند که این مشاهدات تنها آغاز کار است: «اولین نتایج نشان میدهد که ALMA میتواند ساختار گرد و غبار را در اطراف پروکسیما تشخیص دهد. مشاهدات بیشتر به ما یک تصویر دقیقتر از سیستم سیارهای پروکسیما در ترکیب با مطالعه دیسکهای پیش سیارهای در اطراف ستارههای جوان بدست میدهد. بسیاری از جزئیات فرآیندهایی که به تشکیل زمین و سیستم خورشیدی در حدود 4600 میلیون سال پیش منجر شد، به نمایش در خواهد آمد. آنچه که اکنون شاهد آن هستیم، در مقایسه با آنچه در حال رخ دادن است، فقط نشانههای اولیه است.
پروکسیما قنطورس ستارهای بسیار قدیمی است که از لحاظ سن مشابه با سامانهی خورشیدی است. کمربندهای غباری در اطراف آن، احتمالا شبیه گرد و غبار باقی مانده در کمربند کوئیپر و کمربند سیارکی در سامانهی خورشیدی است و گرد و غباریست که نور دایره البروجی را ایجاد میکند. دیسکهای چشمی که ALMA در اطراف ستارههای بسیار جوانتر مانند HL Tauri تصویر کرده است، حاوی مواد بسیار بیشتری است که در فرآیند تشکیل سیارات قرار دارد.
اگر شکل ظاهری کمربند بیرونی بسیار ضعیف تأیید شود، به منجمان راهی برای تخمین میل مداری سیستم سیارهای پروکسیما قنطورس میدهد. به علت تمایل، چیزی که در واقع یک حلقه دایرهای است، بیضی شکل به نظر می رسد. این به نوبه خود اجازه می دهد تا جرم سیارهی پروکسیما بی، دقیقتر تخمین زده شود که در حال حاضر تنها به عنوان یک حد پایین شناخته میشود.
www.sciencedaily.com
همه نظرها (۰)