ستارهشناسان تنها چند روز قبل با کمک رصدخانه SONEAR در برزیل توانسته بودند این شی که سیارک OK 2019 نام گذاری شده است را شناسایی کنند. قطر این سیارک تازه وارد بین ۵۷ تا ۱۳۰ متر تخمین زده شده است. زمین در هر سال چند ملاقاتی از جنس سیارکها دارد، اما این سیارک بزرگترین سیارک سال ۲۰۱۹ است.
ناسا و دیگر سازمانهای فضایی، سیارکهایی که در مداری نزدیک به زمین هستند را رصد میکنند. سیارکهای کوچکتر از ۱۴۰ متر، در صورت برخورد نمیتوانند به کل سیاره آسیبی وارد کنند، هر چند برای یک شهر خطرناک هستند. برای مثال قطر سیارکی که ۶۶ میلیون سال پیش باعث انقراض دایناسورها شد، حدود ۱۶ کیلومتر بود. اما شهابسنگ چلیابینسک که در سال ۲۰۱۳ از بالای روسیه وارد جو شد، قطری برابر با۲۰ متر داشت و پس از متلاشی شدن در جو، سقوط کرد (و آسیبهایی به برخی ساختمانها وارد شد). اگر سیارک اخیر به زمین برخورد میکرد صدمات شدیدی (بیش از یک انفجار هستهای) به یک شهر وارد میکرد، اما خطری برای کل کره زمین نداشت.
سیارک اخیر در نزدیکترین فاصله با زمین، با یک دوربین دوچشمی به شکل نقطهای نورانی که در زمینه ستارهها حرکت میکرد، قابل مشاهده بود. اما سه روز قبل از آن ۱۰۰۰ بار کم نورتر از این دیده میشد. ناسا و رصدخانههای دیگر میتوانند سیارکهایی که در فاصلههای دورتر قرار دارند را شناسایی کنند و در صورت لزوم برای مقابله با آنها تصمیم بگیرند. اما این سیارک از مسیری در جهت خورشید به طرف ما آمده بود و در واقع نور خورشید مانع رصد آن میشد. ممکن است باز هم چنین سیارکهایی به دلیل نور خورشید مخفی بمانند، اما سیارکهای بزرگتر از این در نور پنهان نشده و رصد خواهند شد.
منبع: Astronomy.com
همه نظرها (۰)