M60-UCD1 کهکشان کوتوله فوق العاده فشرده

در این تصویر ترکیبی کهکشان M60 و فضای اطراف آن دیده می شود. این فضا در تصویر رصدخانه چاندرا ناسا صورتی و در تصویر تلسکوپ فضایی هابل قرمز، سبز و آبی دیده می شود. تصویر چاندرا گاز داغ و ستاره دوتایی، شامل سیاهچاله و ستاره نوترونی، را نشان می دهد. تصویر تلسکوپ فضایی هابل، ستاره های کهکشان M60 را نشان می دهد.

کهکشان M60-UCD1 نوعی کهکشان کوتوله و بسته بندی از ستاره ها است. این کهکشان توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد و مشاهدات بعدی توسط رصدخانه اشعه ایکس چاندرا ناسا و تلسکوپ های نورانی زمین انجام شد.

بر اساس مشاهدات تلسکوپ 10 متری کاک (Keck) ناسا در هاوایی، این کهکشان در نوع خودیکی از عظیمترین و درخشان ترین کهکشان است و 200 برابر خورشید جرم دارد. شایان ذکر است که تقریبا نیمی از این جرم در فاصله 80 سال نوری قرار دارند. در این صورت چگالی این ستاره ها 15000 برابر چگالی نزدیک ترین ستاره به زمین در کهکشان راه شیری (که 25 بار نزدیک تر است) است.

تلسکوپ 6.5 متری آینه چندگانه در آریزونا، به منظور بررسی میزان عناصر سنگین تر از هیدروژن و هلیم در ستارگان کهکشان M60-UCD1 مورد استفاده قرار گرفت.

از دیگر جنبه های جذاب M60-UCD1، رصد منبع روشن اشعه ایکس در آن توسط چاندرا بود. یک توضیح برای این منبع حضور سیاهچاله غول پیکر در این کهکشان با جرم 10 برابر جرم خورشید است.

اخترشناسان کهکشان های کوتوله زیاد را که از خوشه های ستاره ای بوجود آمده بودند رصد کرده اند. هیچ گاه سیاهچاله بزرگ در یک خوشه ستاره ای دیده نشده است. بنابراین با وجود این منبع اشعه ایکس که نشان دهنده سیاهچاله غول پیکر است، معلوم می شود در گذشته برخوردی میان چند کهکشان رخ داده است. پس می توان نتیجه گرفت که این کهکشان در گذشته 50 تا 200 برابر بزرگتر بوده است. البته M60-UCD1 برای چند میلیارد سال اندازه کنونی خود را داشته است. محققان تخمین می زنند که M60-UCD1 بیش از 10 میلیارد سال وجود داشته است.