هدفی که جان اف کندی برای فضانوردان آمریکایی مشخص کرده بود. اون در سخنرانی ۱۲ سپتامبر ۱۹۶۲ میگوید: «ما انتخاب کردیم که تا پایان این دهه به ماه سفر کنیم و کارهای مهم دیگری انجام دهیم. نه به این خاطر که آنها اهدافی آسان هستند، بلکه اتفاقا به این دلیل که این اهداف بسیار سختی میباشند». اینگونه بود که پس از ماموریتهایی همچون برنامه فضایی مرکوری (ارسال نخستین فضانورد آمریکایی به فضا و سپس مدار زمین)، پروژه جمنای (با هدف ارتقا و بهینهسازی دانش و تکنیکهای انتقالات مداری) و ۱۰ ماموریت آپولو، فضانوردان ماموریت آپولاو ۱۱ به ما رسیدند. نیل آرمسترانگ، ادوین آلدرین و مایکل کولینز سه فضانورد این ماموریت بودند. نیل آرمسترانگ و باز آلدرین ما ماه نشین به سمت این قمر رفتند و مایکل کولینز در مدار ما و سفینه اصلی ماند. پس از این ماموریت، برنامههای دیگری نیز برای سفر به ماه اجرا شد و در مجموع ۱۲ فضانورد به ماه رفتند.
ناسا میگوید که تا ۵ سال دیگر دوباره به ماه باز میگردند و سپس به مریخ خواهند رفت.
باز آلدرین روی ماه (از بازتاب کلاه او نیل آرمسترانگ را میبینید)
نیل آرمسترانگ در زمان رسیدن و قدم گذاشتن روی ماه جلمهای معروف را میگوید: «این گامی کوچک برای انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.»
همه نظرها (۰)